Highway to Hell

-28-

Sander kijkt stomverbaasd maar laat me zonder gezeur binnen. Ik wil niet in de hal staan schreeuwen dus ik loop door naar zijn kamer, Sander volgt me zonder iets te zeggen. Als we op zijn kamer zijn gekomen draai ik me naar hem om en barst ik los; 'Hoe kun je zoiets zeggen? Je beschuldigt me van dingen die helemaal niet waar zijn! Ik heb nooit gezegt dat ik verliefd op jou ben, en ik heb ook geen relatie met Thom als je dat soms denkt' Sander kijkt me schaapachtig aan maar begint wel te praten 'Waarom geef je me dan eerst de indruk dat je me leuk vind? En waarom lijkt het alsof je wel iets met die Thom hebt. Eva zegt het ook.' 'Oh ja, en jij gelooft mij dus niet en Eva wel?' zeg ik boos. 'Nee Roos, jij wilt mij niet begrijpen, je bent alleen maar boos op me. Als jij onze vriendschap wilt verpesten dan moet je zo doorgaan..' Ik ben woedend 'Dus jij denkt dat IK onze vriendschap verpest? Moet je eens kijken wat je zelf hebt aangericht!' Sander kijkt me verwonderd aan, deze uitbarsting had hij niet verwacht, dan zegt hij 'Roos, jij wilt me niet begrijpen. En zolang jij dat niet wilt hoef ik je ook niet te spreken. Ga naar huis.' Met stomheid geslagen kijk ik hem aan, meent hij dat nou echt? Mijn allerbeste vriend in de hele wereld zet me gewoon zijn huis uit en zegt dat onze vriendschap over is? Ik snap er niks van maar draai me om en loop de deur uit, ik weet dat praten nu toch geen zin meer heeft. Als ik op mijn fiets zit probeer ik niet na te denken. Heb ik het dan fout gehad? Gaf ik hem wel de indruk dat ik verliefd op hem was? Ik kan het bijna niet geloven, Sander is echt boos op me. Als ik thuiskom hoor ik mijn vader schreeuwen: 'Roos ben jij dat? Kom als de donder hier!' Oh fijn, boze ouders kunnen er ook nog wel bij... 'Sorry papa, ik had ruzie met Sander dus ik wilde erheen om het goed te maken' leg ik hem uit. Mijn vader kijkt meteen een stuk minder boos. 'Is het goed gekomen?' vraagt hij me. 'Nee helaas nog niet, maar daar ga ik alles aan doen' vertel ik hem. 'Ik ga nu naar bed oke?' Ik geef mijn vader een kus en loop naar boven. Ik kleed me uit en ga in bed liggen. Ik laat de avond nog eens aan me voorbij gaan. Het fijne moment met Thom en daarna de ruzie met Sander. Ik kan me niet voorstellen dat we nu ruzie hebben, dat ik hem niet meer begroet met een knuffel morgen. Dat voelt echt raar, en helemaal niet fijn. Zoals ik al tegen mijn vader heb gezegt, ik ga er alles aan doen om het goed te maken. Ik wil weer vrienden zijn, ik heb Sander nodig. Dan hoor ik het piepje van mijn telefoon, het is een sms. Zou hij van Sander zijn? Ik hoop het zo, misschien heeft hij wel spijt.. Maar nee, hij is van Thom : 'Mooi meisje, het was zo fijn vanmiddag met jou. Je bent echt een lieve meid. Ik hoop dat je lekker slaapt! Kusjes' Thom is echt superlief, ik begin echt verliefd op hem te worden. Ik sms hem snel terug. Met de gedachte aan Thoms lieve smsje val ik in slaap.