'Ik weet echt niet hoe ik het je moet zeggen, maar ik ben al maanden stapelgek op je. Ik wil onze vriendschap niet verpesten met mijn verliefdheid. Maar ik kan er nu niet meer tegen, ik moet weten of mijn gevoel wederzijds is.' zegt hij terwijl hij me met waterige, bijna wanhopige ogen aankijkt. Natuurlijk, alles wat ik wil dat niet gebeurd, gebeurd juist wel, heel fijn. Ik wil eerst mijn probleem met Nick afgehandeld hebben en daarna pas aan mijn eigen gevoelens voor Sander denken. Ik ben erachter gekomen dat die er wel zijn, maar ik weet nog niet precies wat ze betekenen. Ik probeer het Sander uit te leggen. 'Lieve Sander, ik heb geen idee wat ik voor je voel. Ik weet dat er iets is, maar ik weet nog niet hoe sterk dat is en of het echte verliefdheid is of gewoon vriendschap. Maar mijn hoofd is nu zo vol van mijn problemen met Nick, dat ik die eerst afgehandeld wil hebben voordat ik verder kan. Voordat ik weer aan mezelf kan denken. Het spijt me Sander, ik hoop dat je het begrijpt.' Sander kijkt me geschrokken aan, ik geloof niet dat dit het antwoord is wat hij had verwacht. Ik probeer het nog maar een keer uit te leggen. 'Sander, begrijp me nou niet verkeerd, ik moet alleen uitzoeken wat ik voel. En dat kan nu gewoon nog niet omdat ik teveel met Nick in mijn hoofd zit. Het spijt me echt' 'Dus dat betekent dat je heel misschien wel iets voor mij voelt?' Sander kijkt me hoopvol aan. Ik wil hem niet teleurstellen, hij ziet er al zo wanhopig en zielig uit onder de dekens. Maar ik wil hem ook geen valse hoop geven. 'Sander ik wil niet dat onze vriendschap hierdoor kapotgaat. Maar kunnen we alsjeblieft nog even gewoon vrienden blijven tot dit voorbij is? Als mijn hoofd weer helder is kunnen we verdergaan als vrienden, of misschien wel als 'meer dan vrienden.' Maar ik kan niks garanderen, ik wil je geen valse hoop geven Sander.' 'Oke, hier moet ik even over nadenken' antwoord hij. 'Dat snap ik, zal ik dan nu maar gaan? Dan kan je ook even uitrusten.' Ik wil hier nu zo snel mogelijk weg, voordat ik nog meer problemen veroorzaak. 'Graag, maar ik wil nog één ding van je voordat je weggaat' Hij buigt zich naar me toe en kust me op mijn mond. Ik ben te verbaasd om te reageren, terugzoenen komt niet eens in me op. Maar hem wegduwen ook niet. Na een paar seconden, die een eeuwigheid lijken te duren, valt hij weer achterover in de kussens en kijkt me lief aan. 'Dan eh, ga ik maar' stamel ik. Ik zwaai nog even naar Sander en loop de deur uit. Ik zoek zijn moeder in de woonkamer om gedag te zeggen, maar ze is nergens te vinden. Dan loop ik maar naar buiten en ga weer bij te bushalte staan, diep in gedachten verzonken. Ik merk pas na een paar minuten dat het vreselijk aan het regenen is en ik helemaal nat wordt. Pas als de bus langs komt schrik ik weer op uit mijn gedachten. Ik stap in en hoop zo snel mogelijk thuis te zijn. Eenmaal thuisgekomen ga ik met kleren en al onder de douche staan, alles was toch al nat door die stomme regen. Ik droog me af met de zachste handdoek die ik kan vinden en trek mijn lievelingsjoggingbroek aan. Ik ga voor de tv zitten, wachtend tot mijn ouders thuis zijn van hun zoveelste feestje. Ik zit lusteloos op de bank voor me uit te staren, de televisie boeit me ook niet. Ik kijk op mijn telefoon, ik heb een sms van Eva 'Roos moppie, hoe is het met je? Ik heb je al het hele weekend niet gesproken en je bent ook niet op msn. Waarom heb je niks van je laten horen? Gaan we morgen samen naar school?' Veel liefs x' ik verwijder de sms, ik heb nu even geen zin in Eva. Ik scroll door mijn contactenlijst, op zoek naar iemand die ik wel wil spreken. Automatisch stop ik bij Thom, de jongen van de bushalte en de paraplu die mij zijn nummer had gegeven. Goed dat ik het meteen had opgeslagen, anders was het briefje vast natgeregend. Hij zei tegen me, 'bel me maar als je wilt praten'. Die woorden blijven maar door mijn hoofd spoken, ik wil zo graag even met iemand praten. Maar ik kan hem toch niet zomaar opbellen en opzadelen met mijn problemen? Of misschien ook wel... Ik besluit het erop te wagen en druk op het groene telefoontje. Na 2 keer overgaan neemt Thom al op. 'Hai, met Thom' 'Hoi met Roos, het meisje van de bushalte. herinner je je me nog? Ik wilde eigenlijk even met iemand praten, want je had gelijk vanmorgen, het gaat niet goed met me...'
JE LEEST
Highway to Hell
Teen FictionRoos is een 16 jarige tiener zoals ieder ander, drukke cijfers, schoolstress, vrienden die meer zoeken dan vriendschap en een moordlustig vriendje? Na een ruzie tussen Roos en haar getikte buurjongen Nick werd haar leven een verborgen hell, Nick wor...