Highway to Hell

-47-

Alles is anders. Thom is weg, hij is voor drie weken op vakantie naar het buitenland. Mijn lieve vriendje, mijn hulp, mijn steun en toeverlaat heeft me drie weken alleen achtergelaten in Nederland. Dat heeft hij me natuurlijk niet echt, maar zo voelt het wel. Thom vond het vreselijk om weg te moeten gaan, hij wilde liever bij mij blijven maar kon niet onder zijn vakantie uitkomen en ik mocht ook niet mee. Nu heb ik niemand meer om te bellen als ik in paniek ben of even een lieve stem wil horen, bellen is veel te duur en hij heeft weinig bereik. Ik krijg maar af en toe een smsje. Wij gaan dit jaar zelf niet op vakantie, mijn ouders zijn namelijk druk bezig met de verbouwing. Ik heb een paar keer mijn hulp aangeboden, maar die hebben ze niet nodig. Mijn vader praat met de aannemer en de verhuizers, mijn moeder met de binnenhuisarcitect en tuinaanlegger. Uren zitten ze aan de telefoon te overleggen, ze betrekken mij nergens bij. Echte andere vrienden heb ik ook niet meer, ik doe wel eens leuke dingen met mijn zusje en oma, maar dat is dan ook alles. Het meeste van mijn tijd verdoe ik met voor me uit staren en nadenken. Ik laat alles gebeurtenissen van het afgelopen jaar honderden keren als een filmpje door mijn hoofd afspelen. Ik probeer iets nieuws te ontdekken, iets wat ik over het hoofd gezien heb. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn hem te vertrouwen? Hoe heb ik zo stom kunnen zijn om uberhaupt iets met hem te beginnen? Ik haat mezelf, niet meer en niet minder. Ik haat het meisje dat terugkijkt vanuit de spiegel, ik walg van haar. Ik scheld mezelf uit voor alles wat ik kan bedenken, maar geen enkel scheldwoord volstaat. Ik ben slap, een mislukkeling. Ik voel mezelf steeds verder instorten en niemand schijnt het te merken. Ik ben ook vreselijk bang, ik schrik van alles en kan 's nachts vaak niet slapen. Dan lig ik uren naar het plafond te staren omdat ik bang ben voor de nacht, 's nachts kan ik mijn gedachten en emoties niet onder controle houden. 's Nachts ben ik de controle kwijt, dat vind ik vreselijk. Ik wil mijn leven niet leiden onder druk van 'het voorval met Nick'. Ik wil de baas zijn over mijn eigen leven, ik wil de controle over mijn leven terug. Thom had me en boekje gegeven voordat hij vertrok, hier kun je alles inschrijven wat je dwarszit, had hij er bij gezicht. In een opwelling pakte ik zijn boekje. 'IK WIL DE CONTROLE OVER MIJN LEVEN TERUG' schreef ik er met grote letters in. Vanaf toen ging het pas goed mis...