Highway to Hell

-42-

Hij geeft jou de schuld, hij geeft jou de schuld' zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik moet nu besluiten wat ik ga doen, ik zou met hem mee kunnen praten en tijd kunnen rekken voor degene die mij gaat redden. Maar aan de andere kant, is dat wel geloofwaardig? Zou hij niet nóg bozer worden omdat ik zit te liegen. Maar Roos, wat wil je dan? zegt het stemmetje in mijn hoofd weer. Het heeft gelijk, ik moet maar een gokje wagen op mijn overtuigende liegkunsten. 'Ik eh, wist niet dat je er zo tegenaan keek' begon ik aarzelend. 'Ik dacht dat je alleen maar op seks uit was en me dan zou laten vallen' 'Roos, dat heb ik je toch al proberen te vertellen, waarom luisterde je toen niet?' 'Ik weet het niet' stamel ik. 'Misschien was ik wel gewoon boos en onredelijk, ik weet het niet' 'Jij weet nooit iets' schreeuwt Nick en slaat op de tafel. 'Roos, ik heb het gevoel dat je hier gewoon tegen me staat te liegen!' zegt hij boos. 'N-nee, echt niet!' zeg ik vlug. 'Ik geloof alleen dat het nu pas tot me doordringt dat je echt van me houdt, ik heb altijd van jou gehouden weetje' zeg ik. Volgens mij was dat de grootste leugen die ik ooit in mijn leven verzonnen heb, maar voor deze keer moet het maar. Bij die woorden zie ik zijn gezicht verzachten. 'Meen je dat Roos, meen je dat?' 'N-natuurlijk meen ik dat' probeer ik zo overtuigend mogelijk te zeggen. 'Hmm, en waarom geloof ik je dan niet' zegt Nick. 'Ik laat het je zien' zeg ik in een opwelling. Dom, dom, dom natuurlijk. Deze kans zal Nick niet laten lopen, nu moet ik wel. Maarja, als dit me nog even tijd geeft, doe ik alles. Nick komt met zijn gezicht dichtbij het mijne. 'Ohja? Hoe wou je dat dan doen?' Dan druk ik mijn lippen op de zijne, eerst lichtjes en daarna harder. Ik open mijn mond een beetje, zijn tong glijdt meteen naar binnen. Ik moet de neiging om te kokhalsen sterk onderdrukken, hij smaakt naar bier en sigaretten. De smerigste combinatie die er bestaat. Met zijn handen glijdt hij over mijn lichaam, onder mijn shirt door. Ik wil dat dit stopt maar dan zal ik met mijn toneelstukje door de mand vallen. Dan voel ik mijn telefoon in mijn zak trillen. Ik ga eraan, is mijn eerste gedachte. Nick is nu zeker zo dichtbij dat hij het ook door moet hebben. 'Wat is dat?' zegt hij dreigend terwijl hij mijn telefoon uit mijn broekzak trekt. 'Hij opent mijn telefoon en ziet het nieuwe bericht. Laat het alsjeblieft gewoon van Eva zijn, bid ik. 'Jij vuile hoer!' schreeuwt Nick en geeft me een klap in mijn gezicht. 'Je houd helemaal niet van me, je hebt gewoon toneelgespeeld zodat je vriendje je kwam redden. Vuile bitch' hij slaat me nog een keer, deze keer harder. 'Was ik soms niet duidelijk genoeg?' schreeuwt hij. 'Dat vriendje zal jou tenminste nooit meer terug zien, niet levend...' zegt hij dreigend terwijl hij zich omdraait. In een paar stappen is hij weer bij me, hij heeft een mes in zijn hand. 'Alsjeblieft, ik doe alles!' smeek ik. 'Jij zult nooit meer iets doen...' zegt Nick terwijl hij het mes op mijn keel zet.