Highway to Hell

-23-

Moedeloos lig ik op mijn bed, ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik kan niet naar Sander gaan, want hij wil nu vast dat ik naar de politie ga en dat is wel het allerlaatste wat ik wil. Sander is ook nog verliefd op me, en in dat soort gesprekken heb ik nu even geen zin. Thom zou morgen pas langskomen, en om hem op te bellen dat ik hem nu wil spreken vind ik ook een beetje asociaal. Dat smsje had ik trouwens niet moeten sturen, ik ben benieuwd wat hij terugstuurt. Ik staar een hele tijd naar het plafond, ik weet niks beters te doen. Ik schrik op als mijn vader roept voor het eten. Ik loop naar beneden en ga aan tafel zitten, zelfs mijn moeder is thuis. We zitten met het hele gezin aan tafel, dat komt niet vaak voor dus ze hebben vast iets te vertellen. Ik ben benieuwd wat het deze keer zal zijn, vorige keer vertelden ze over mijn vaders opslag en de bijbehorende 'besprekingen' die ze moesten gaan voeren waardoor ze vaker weg zouden zijn. Allemaal onzin, mijn ouders zijn altijd weg, ook zonder die besprekingen. 'Gezellig hé, dat we eens met het hele gezin aan tafel zitten' begint mijn moeder. 'Ja, dat zouden we vaker moet doen' zucht ik. Mijn moeder gaat er niet op in en verteld gewoon door; 'Papa en ik hebben een belangrijke mededeling voor jullie..' Ik zie mijn zusje naar me kijken en met haar ogen rollen, ze denkt vast hetzelfde als ik. 'We gaan verhuizen!' verteld mijn moeder vrolijk. 'WAT!?' schreeuw ik 'Dat kunnen jullie niet menen? Wij hebben hier onze vrienden en oma woont hier. Waarom willen jullie in godsnaam verhuizen?' Ondertussen is mijn zusje in huilen uitgebarsten, arm kind, ik sla snel mijn arm om haar schouders. Mijn vader neemt het woord; Ho ho dames, even rustig. We gaan wel verhuizen, maar we gaan niet uit Helmond weg. Ben je gek? We hebben alleen een mooi en groter huis gezien in de binnenstad wat we erg graag willen kopen. Wat vinden jullie daarvan?' Ik slaak een zucht van opluchting, gelukkig, we gaan niet uit Helmond weg. En de binnenstad is natuurlijk super, lekker dicht bij de winkels en dicht bij school. Ook mijn zusje kijkt weer wat vrolijker, al zal zij ons oude huis vast missen. 'Jullie hebben me laten schrikken zeg' vertel ik mijn ouders. 'Ja mij ook' valt mijn zusje me bij. 'Laat ons het nieuwe huis dan eens zien, wij moeten het wel goedkeuren natuurlijk' stel ik voor. Met z'n vieren bekijken we de tekeningen, het huis is prachtig! De kamers zijn ruim en het huis heeft mooie oude details en plafonds. Het ligt op een prachtig plekje, vlakbij het park in de stad. Ik ziet het helemaal zitten! Opgewekt loop ik even later naar boven, ik wil Eva smsen en pak mn mobiel. Ik zie dat ik een smsje heb, van Thom natuurlijk. Shit, ik was mijn wanhopige smsje helemaal vergeten. Ik open het bericht; 'He Roosje, wat is er aan de hand? Toch alsjeblieft niet weer die Nick he? Ik sla die gast in elkaar als ik ook maar iets tegen jou durft te beginnen, dat je dat maar weet! Ik heb zin in morgen. Liefs' Wat een ontzettend lief smsje weer, Thom is echt een schatje! Ik sms hem terug dat ik een wanhopige bui was maar dat het nu veel beter gaat. Ook vertel ik hem dat we gaan verhuizen naar een supermooi huis in de binnenstad. Daarna ga ik Eva bellen. Die gaat helemaal uit haar dak en wil alles over ons nieuwe huis weten. Ze maakt meteen plannen om naar stapavondjes bij mij te gaan slapen, omdat ik toch dicht bij de stad woon. En in tussenuren kunnen we ook naar mijn huis bedenkt ze, want dat is toch vlakbij de school. Eva's enthousiasme steekt me ook deze keer weer aan. Helemaal vrolijk begin ik mijn kamer op te ruimen, iets waar ik anders een bloedhekel aan heb. Dan gaat mijn telefoon, het is een smsje van Thom. 'Wat ontzettend leuk dat je gaat verhuizen, en het is dan natuurlijk ook fijn voor je dat je niet meer naast Nick woont. Xx' Dit meen je niet! Hier had ik nog niet eens aan gedacht, ik woon dan niet meer naast Nick!. Ik ben eindelijk verlost van zijn nachtelijke invallen en bedreigingen, eindelijk kan ik mijn leven weer normaal gaan leiden, of toch niet...