Highway to Hell

-51-

Ik snapte echt niet waarom dat meisje me die mailtjes stuurde. Ik overwoog om Thom hierover in vertrouwen te nemen maar dat was ook weer zo hypocriet. Misschien zou het dan lijken alsof ik hem niet zou vertrouwen. Maar dat deed ik wel, toch? Ik kon niet meer wijs worden uit mijn eigen gedachten, dus ik besloot een rondje te gaan hardlopen. Mijn rondjes werden steeds langer en ik hield het goed vol, mijn lichaam begon bijna atletisch te lijken. Ik werd steeds trotser op wat ik had gedaan, mijn leven weer onder controle krijgen. Moe van het hardlopen stapte ik in bed, ik viel vrijwel meteen in slaap. De volgende ochtend werd ik wakker van het piepje van mijn telefoon, ik had een smsje. Een beetje slaperig opende ik het bericht, het bleek van mijn moeder te zijn. 'Roos, we zijn nu bij het nieuwe huis en de aannemer zegt dat we er vandaag al inkunnen. Ga je spullen vast in pakken, de verhuiswagen staat zo voor de deur. xxx' Zo, mijn ouders wisten wel van aanpakken, dit was dus het laatste nachtje in mijn oude huis. Ik zou het niet gaan missen, hier waren teveel herinneringen aan Nick. In mijn nieuwe huis zou alles schoon zijn en kon ik weer opnieuw beginnen. Misschien moest ik ook maar weer beginnen met eten, ik werd wel erg mager en ik wilde niet dat Thom het door zou krijgen. Ik besloot Eva te smsen om te vragen of ze me wilde helpen met inpakken. Ze had een keer gezegd dat ze dat graag wilde. Eva reageerde boven verwachting enthousiast, ze zou zo voor de deur staan vertelde ze me. Ik douchte en ontbeet en wachtte intussen op de bank op Eva, waar bleef ze nou?