Highway to Hell

-46-

Mijn leven staat op zijn kop, ik kan niet meer helder nadenken. Ik schrik van ieder geluid, van iedere aanraking. Als mensen tegen me praten hoor ik vaak niet wat ze zeggen, ik trek me terug in mijn eigen wereld, mijn eigen gedachten. We zijn inmiddels druk bezig met de verhuizing dus mijn ouders merken niet dat het slecht met me gaat. In de weken na 'het voorval met Nick', zoals ik het nu noem, ging het redelijk snel beter met me. Ik verdrong alle nare gedachten over hem en ging vooral veel leuke dingen doen. De belangrijkste mensen in mijn buurt weten ervan, alhoewel ik wel een aangepaste versie van het verhaal verteld heb. Een versie waarin in minder dom overkom, minder naief. Iedereen ging leuke dingen met me doen en hielp me om het zo snel mogelijk te vergeten. Ik leerde veel, maakte al mijn huiswerk en had al snel mijn achterstand op school weer ingehaald. Thom bleef bij me, zorgde voor me, praatte met me en werd uiteindelijk mijn vriendje. Eva snapte niks van mijn verhaal, ze snapte niet dat ik het haar niet verteld heb en waarom ze niks gemerkt heeft. We zijn nog steeds vriendinnen, maar ik weet dat ze me het kwalijk neemt dat ik haar niet in vertrouwen genomen heb. Ik snap haar wel, dat zou ik als het andersom geweest was ook zo gevoeld hebben. Ze gaat nu vaker met andere meiden shoppen of een filmpje kijken, ik mis onze gezellige gesprekken en shopmiddagjes. En dan is Sander er nog, hem heb ik ook alles verteld. Hij was zich doodgeschrokken en we hebben nu langzaamaan weer meer contact. Hij is nog wel verliefd op me maar probeert daar nu normaal mee om te gaan, me als gewone vriendin te zien. Het lukt hem wel aardig, hij kan het zelfs wel goed vinden met Thom. Thom... mijn lieve vriendje, zonder hem had ik het nooit gered. Altijd als ik 's nachts in paniek wakker werd van een nare droom belde ik hem. Hij nam altijd op, stelde me altijd gerust en fluisterde lieve woordjes in mijn oor. Urenlang heb ik bij hem uitgehuild, we hebben veel gepraat, veel gelachen en veel leuke dingen gedaan. Maar nu is het zomervakantie, alles is anders...