Highway to Hell

-62-

Ik was echt verrast door Sander vandaag, ik dacht dat onze vriendschap voorgoed voorbij zou zijn na alles wat er gebeurd was. Misschien wilde hij weer toenadering zoeken nu Thom uit beeld was, door hem was het uiteindelijk allemaal fout gelopen. Of zou Sander echt nog verliefd op me zijn? Zoals gewoonlijk bleven de vragen rondspoken in mijn hoofd en wist ik op geen enkele vraag het antwoord. Eenmaal thuisgekomen zag ik tot mijn grote verbazing dat allebei mijn ouders thuis waren. Ze zaten samen met mijn zusje op de bank naar de televisie te kijken. 'Hallo lieverd', hoor ik mijn moeder zeggen. 'Heb je een leuke dag gehad op school?' Ik sta versteld. mijn ouders zijn nooit thuis, laat staan dat ze enige interesse in mijn leven tonen. 'Ging wel', zei ik en liep naar de keuken om iets te drinken te pakken. Ik plofte in een stoel neer en keek naar de televisie, ze keken een of andere spelshow. Mijn vader en zusje zijn bezig de winnaar te voorspellen en mijn moeder haalt een schaaltje koekjes uit de keuken. 'Gezellig zo, met ons gezinnetje', zegt mijn moeder en kijkt ons allemaal even aan. Ik sta versteld. wat heeft dit ineens allemaal te betekenen? Zijn mijn ouders er eindelijk achter gekomen dat ze ons verwaarlozen en proberen ze de achterstand nu in te halen? Jammer dat voor mij zo'n 12 jaar te laat komt, denk ik somber en pak een koekje van de schaal. 'Wat heeft dit allemaal te betekenen?' vraag ik en kijk mijn zusje verbaasd aan. Zij haalt haar schouders op en rolt met haar ogen, toch kan ik zien dat ze blij is dan mijn ouders eindelijk eens aandacht aan haar besteden. 'We zijn gewoon gezellig bij elkaar', zegt mijn moeder en kijkt me bozig aan. 'Als gezin', voegt mijn vader eraan toe. 'Maar hebben jullie het niet te druk met je werk en feestjes?' vraag ik en kijk ze een beetje vervreemd aan. Normaal doen ze nooit zo, er moet wel iets aan de hand zijn. 'Nee lieverd, we vonden dat we wat meer tijd met z'n vieren door moeten brengen', zegt mijn moeder en probeert mijn hand te pakken om me te sussen. 'Jammer dat het dan zo'n 12 jaar te laat komt voor mij', zeg ik boos en sta op. Ik pak nog twee koekjes van de schaal en loop dan de kamer uit. 'Ik heb huiswerk', schreeuw ik nog van boven en sla dan hard mijn kamerdeur dicht. Ik begrijp er niets van, mijn ouders doen nooit zo. Zuchtend sla ik mijn aardrijkskundeboek open en probeer iets van de stof in mijn hoofd te stampen. Na een uur geef ik het op en pak mijn mobieltje om Eva te smsen, misschien heeft zij wel een samenvatting van de stof weten te regelen, dan kan ik die gebruiken om alles nog even door te nemen. Tot mijn grote verbazing heb ik een sms van Sander. 'Het spijt me dat ik de afgelopen tijd zo rot tegen je heb gedaan, ik heb er echt spijt van en wil graag weer vrienden zijn. Heb je zin om morgen na school even met mij mee naar huis te komen? X Sander.' Even kijk ik verbaasd naar het schermpje maar tik dan snel een berichtje terug. 'Graag, ik heb je gemist als vriend. Morgen is goed, ik zie je na school wel in het fietsenhok.xx