Highway to Hell

-14-

Ineens voel ik een harde klap in mijn gezicht, ik ben meteen weer bij mijn positieven. Sander staat me met een bezorgd gezicht aan te kijken 'Moet ik mijn moeder erbij halen Roos?' 'Nee nee' protesteer ik meteen. Dat moet echt niet gebeuren, dat ik al mijn ellende aan Sander heb verteld is al erg genoeg. Ik moet nu de schade beperken, ik moet iets doen. Ik verzeker Sander ervan dat het prima met me gaat en vraag of hij naast me komt liggen. Sander kruipt in bed en valt vrijwel meteen in slaap. Hij is vast moe van alle nieuwe verhalen en emoties vandaag, hij ziet er lief uit als hij slaapt. Ik probeer helder na te denken, maar veel komt er niet van. Ik overweeg mijn opties, opnieuw en opnieuw. Ik kan natuurlijk naar de politie gaan zoals Sander zei, maar wat zal dat opleveren? Hij krijgt vast straf, dat is zeker. Maar hoe zwaar zal die straf zijn? Als hij uit de gevangenis komt zal hij me weer opzoeken en mijn leven tot een hel maken. Allesbehalve dat! De politie is geen goed idee. Eigenlijk zouden mijn ouders vaker thuis moeten zijn, dan durft hij namelijk niet binnen te komen. Dan ben ik tenminste veilig in mijn eigen huis, dat zou wel fijn zijn. Maar ook dat gaat nooit gebeuren, mijn ouders hebben het te druk om zich met mij te bemoeien. Ik moet voor mezelf zorgen, dat doe ik mijn hele leven al. Ik zou ook zelf iets kunnen ondernemen... Even krijg ik de gedachte om hem te vermoorden, dan zou ik van alles af zijn. Even droom ik weg bij die gedachte. Maar dan dringt de realiteit tot me door, ik! Iemand vermoorden? Kom op zeg, ik doe geen vlieg kwaad. Ik ben geen moordenaar, hoe graag ik het ook zou willen. Uiteindelijk kom ik weer op het idee uit waar ik al dagen mee rondloop. Ik moet met Nick gaan praten, dat lijkt de enige oplossing. Hij toonde ook gevoel, laatst bij mij thuis. Als ik het goed aanpak kan het werken, het is het proberen waard. Ik weet het anders ook niet meer. Ineens staat mijn besluit vast, ik moet met Nick gaan praten. Helaas is het midden in de nacht en slaap ik bij Sander, ik kan niet zomaar weggaan. Ik besluit dat mijn actie 's avonds moet plaatsvinden, dan zijn de meeste buren namelijk wel thuis en kunnen ze me te hulp komen als het fout gaat. Morgenavond ga ik erheen, mijn besluit staat vast.