Highway to Hell

-44-

Met Thoms armen om me heen zit ik in de auto, ik huil en huil en de tranen willen niet stoppen. 'Ik huil je hele shirt nat' zeg ik door mijn tranen heen. Thom begint hard te lachen 'En dat is waar jij nu aan denkt? Gekkie van me, jij hebt net het meest vreselijke meegemaakt wat er te bedenken valt en je denkt aan mijn shirt?' Thom slaat liefdevol zijn armen om me heen en hij laat me uithuilen. Als ik weer een beetje bedaart ben vraag ik 'Hoe heb je me ooit gevonden?' 'Jaa, dat is best een lang verhaal' zucht Thom. 'Ik nam natuurlijk meteen op toen je belde en ik hoorde rare en boze stemmen, toen dacht ik al dat er iets mis was. Ik heb meteen je ouders gebeld om te vragen waar je heen was, zij zeiden dat je naar Nick gegaan was en ik kreeg meteen een vreselijk voorgevoel. Mijn voorgevoel bleek te kloppen want toen ik bij Nicks huis aanbelde deed er niemand open en ik zag afdrukken in het gras van hoge hakken, ik was er vrijwel zeker van dat die van jou waren. Dit verhaal heb ik aan mijn ouders verteld en samen zijn we naar jou ouders gegaan en uiteindelijk door naar de politie. Op dat moment kreeg ik je smsje over dat je hulp nodig had. Toen was er genoeg bewijs gevonden dat je niet veilig was dus is de politie een zoektocht gestart. Ze hebben het nummerbord van Nick opgevraagd en zo via navigatie zijn auto gevonden, hij was overigens al een bekende bij de politie. We zijn snel naar dit huisje gereden, gelukkig maar want we waren bijna te laat geweest. Ik ben zo bang geweest Roos...'