Highway to Hell

-3-

Ik denk dat dit stukje wat meer inzicht gaat geven in het verhaal want tot nu toe is het nogal vaag (Dat vind ik leuk, bouwt spanning op). Ik hoop dat jullie mijn verhaal blijven volgen!

'Zo Roos' herhaalt hij. Hij komt dichterbij, ik kan hem ruiken. Verder zegt hij niks, maar zijn ogen zeggen genoeg. Hij duwt me naar de woonkamer, hij gaat zitten op de bank. Ik loop naar de keuken om wat te drinken voor hem te pakken. Ik schenk de wodka die ik speciaal voor hem koop in een glas. Zelf neem ik ook maar een slok, dat zal ik nodig hebben. Even kijk in naar mijn eigen spiegelbeeld in het raam. Ik schrik van mezelf, de lege uitdrukking op mijn gezicht doet me pijn. Zo ben ik niet, zo wil ik niet zijn. Ik loop terug naar hem. Ik weet dat het moet,  maar alles in mij verzet zich ertegen. Hij trekt me naast zich op de bank en kijkt me aan. Hij neemt snelle slokken van zijn wodka en biedt mij het glas aan. Ik neem een slok, de wodka brandt in mijn keel. Het doet pijn, maar niks kan de pijn van de vernedering overtreffen. Hij heeft me in zijn macht. We praten niet, dat doen we nooit. Hij begint me uit te kleden, snel en hardhandig. Ik weet wat er komen gaat en sluit mijn ogen. In mijn hoofd zing ik een liedje om maar niks te hoeven voelen, niet te hoeven horen wat hij doet. Na twee liedjes gezongen te hebben staat hij op. Hij loopt naar de deur en draait zich nog één keer om 'Zo Roos' en weg is hij. Het is weer voorbij, het is over. Ik loop naar de douche en laat het warme water over mijn rug stromen. Mijn gedachten staan op nul, ik kan niet meer denken. Ik haat hem, maar ik haat mezelf nog meer.