Highway to Hell

-35-

Als Thom weer weg is voelt het leeg en stil in mijn kamer, ik besef dat ik Thom mis. Ik loop naar beneden om wat drinken te halen, ik schenk mijn glas vol en loop naar de woonkamer. Daar zit mijn zusje televisie te kijken, ik ga er gezellig bij zitten. 'Gaat het weer een beetje?' vraagt ze lief aan me. 'Jahoor, ik voel me weer prima' vertel ik haar. 'Was die jongen je nieuwe vriendje?' vraagt ze nieuwgierig. Over die vraag moet ik even nadenken, zouden we echt een stel zijn? Thom heeft me nog niet officieel gevraagd maar we zoenen wel met elkaar en we lagen zelfs bij elkaar in bed. En hij is hartstikke lief voor me en wil vaak langskomen. Dit alles wijst er wel zo ongeveer op dat we een stel zijn, maar ik vind toch dat hij het officieel moet vragen voor ik echt kan zeggen dat hij mijn vriendje is. Maar wil ik dat eigenlijk wel? 'Ik weet het niet, maar ik vind hem wel heel leuk' zeg ik tegen mijn zusje. Met dit antwoord lijkt ze tevreden te zijn, ze wendt haar blik weer op de televisie. Ik blijf nog even met haar meekijken, maar het programma kan me niet boeien. De vraag of Thom en ik een stel zijn blijft maar in mijn hoofd zitten, en wat zal Sander daarvan vinden? We zijn net weer ietsje dichter bijelkaar gekomen, zou ik het meteen verpesten door met Thom te gaan? Waarschijnlijk wel, Sander kennende... Normaal zou ik naar hem toegaan, maar dat lijkt me nu niet zo'n goed idee. Ik ga maar weer naar boven om een film te kijken, dan zijn mijn gedachten weer even afgeleid. Als ik mijn kamer in loop zie ik een papier op mijn bed liggen. Huh, wat is dat nou? Dat heb ik er niet neergelegd, denk ik bij mezelf. Nieuwsgierig vouw ik het papier open, misschien is het nog een stiekeme liefdesbrief van Thom. Maar niets is minder waar, als ik het papier openvouw zie ik het overbekende handschrift van Nick. Wat moet die nou weer?

' Lieve, mooie Roos,

Ik weet dat ik je pijn gedaan heb, ik heb daar echt enorm veel spijt van. Ik wil gewoon bij jou zijn, maar ik zie nu in dat dit niet de manier is om dat te bereiken. Ik hoop maar dat je me niet haat en me enigzins kunt begrijpen. Ik wil deze periode graag achter me laten, maar daarvoor moet ik nog wel afscheid van je kunnen nemen. Wil je morgenmiddag naar mijn huis komen? Dan kunnen we alles uitpraten, daarna zal ik je loslaten. Voorgoed, hoeveel pijn dat ook doet.

Liefs, Nick

JAAAAAA NICK ROT LEKKER OP :DDD