Highway to Hell

-31-

Waarom kan die jongen niet gewoon uit mijn leven wegblijven? Hij verpest altijd alles. Nick tikt op het raam, hij gebaart naar me dat ik open moet doen. Ik twijfel maar weet dat ik het toch moet doen, Nick is namelijk in staat mijn raam in te slaan als ik niet opendoe. Met lood in mijn benen loop ik naar het raam om het te openen. Nick komt naar binnen stappen en gaat op mijn bed zitten. Daar zat ik ook met Thom, bedenk ik me. Nick mag daar niet zitten, dat is het plekje van Thom en mij. 'Roos we moeten praten' zegt niet. 'Het kan zo niet langer meer' 'Goh' val ik tegen hem uit. 'Zou je denken Nick? Het feit dat jij mijn leven ruineert dringt dus nu pas tot je door?' ik ben razend en Nick zal het weten ook. Hoe durft hij altijd mijn leven te verpesten als ik net gelukkig ben. 'Roos, je ziet het helemaal verkeerd, ik wil bij je zijn, altijd. Ik wil geen vrienden meer zijn, ik wil een relatie met jou. Jij bent het meisje van mijn dromen. Wil je mijn meisje zijn?' Ik kijk Nick stomverbaasd aan, wat is dit nou weer. 'Het spijt me wat ik gedaan heb, ik wilde je geen pijn doen. Maar het leek mij de enige manier om je bij me te houden' gaat Nick verder. 'Nick, ik hield van je. Als jij mij had willen houden had je me niet tot seks moeten dwingen. Dan waren we nu gelukkig samen geweest. Ik hield van je, ik gaf om je. Maar dat heb jij allemaal zelf verpest door mij te misbruiken, me te slaan en te dreigen.' Zo, de waarheid is eruit. Ik wacht op een reactie van Nick, maar die blijft uit. Hij kijkt me met een uitdrukkingsloos gezicht aan. Dan staat hij op en loopt naar het raam. Ik haal opgelucht adem, misschien heeft hij de boodschap nu eindelijk begrepen. Maar net op het moment dat hij weer door mijn raam naar buiten wil stappen draait hij om en slaat me hard in mijn gezicht. Een felle pijn schiet door mijn hoofd en ik word duizelig. De kamer draait om me heen, ik zie allemaal rare kleuren. Ik wil schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn keel, misschien is dat maar beter ook. Straks komen mijn ouders boven en dat is wel het laatste wat ik wil. Als ik weer een beetje bijgekomen ben zie ik dat Nick er nogsteeds staat. 'Vieze klootzak, je gaat eraan' fluister ik met ingehouden adem. Dan voel ik nog een klap in mijn gezicht, deze is zo hard dat ik op de grond van val de pijn.