Highway to Hell

-16-

Nick kijkt me verbijsterd aan, dit was wel het laatste wat hij van me had verwacht. Een paar seconden lang is hij verstijfd van schrik, hij kan geen woord uitbrengen. Even denk ik dat het effect heeft gehad, mijn klap. Ik begin hoop te krijgen dat het goed gaat komen, dat het toch niet te laat is. Ik word uit mijn droom gehaald door een keiharde klap in mijn gezicht, daarna volgt een stomp in mijn maag. Ik sla dubbel van de pijn en schreeuw zo hard ik kan. Het heeft geen zin, hij blijft maar slaan. Ik geef mijn verzet op en laat het over me heen komen. Ineens houd het op, hij staat me alleen maar aan te kijken. Dan zie ik een traan over zijn wang lopen, ik snap er niks van. Waar is Nick gebleven, de Nick die ik ken? Soms doet hij zo raar, het lijkt dan wel alsof hij weer de jongen is waar ik verliefd op geworden ben. De lieve, zorgzame, knappe, attente jongen. Maar dat is hij niet, dat mag ik nooit vergeten. Hij komt naar me toe, en slaat zijn armen om me heen. Ik ben helemaal verbijsterd, maar laat ook dit weer over me heenkomen. Hij neemt me mee naar de bank en komt even later terug met een glas water een natte doek. Hij dept mijn gezicht droog, en ook mijn arm waar bloed op gekomen is. Dan begint hij te praten 'Sorry sorry lieve Roos, ik wil je echt geen pijn doen, dat is het allerlaatste wat ik wil. Ik wil alleen dat je me begrijpt, en van me houd en het weer zo was als eerst. Maar daar hoort seks bij Roos, dan zul je moeten leren.' Ik ben stomverbaasd, nu begint hij weer zo'n stom verhaal over dat seks bij onze relatie hoort. Ik voel de pijn van zijn klappen niet eens meer, ik denk alleen maar aan zijn rare verhalen. De onzin die hij verteld om mij bij zich te houden, en als zijn verhalen niet werken probeert hij het met geweld. Ik heb zijn tactiek door, ik heb hem door. 'Nick, jij kan niet zonder mij.' De woorden hangen tussen ons in als een loodzware stilte.