Highway to Hell

-64-

Ik zie Sander rood worden en hij kijkt van me weg. 'Ik weet het niet Roos, maar ik denk dat ik voor nu alleen maar vrienden wil zijn, ik denk dat dat beter werkt.' zegt hij en kijkt me dan weer recht aan. Opgelucht haal ik adem, nu kunnen we weer vrijuit met elkaar praten. 'Dat denk ik ook,' zeg ik tegen Sander en trek hem in een knuffel. We kijken elkaar even opgelucht aan en dan staat Sander op om iets te drinken voor ons te halen. Ondertussen kijk ik even rond in de o zo bekende woonkamer waar ik al tijden niet meer ben geweest. 'Jullie hebben een playstation' gil ik enthousiast naar de keuken en sta te springen rondom de spelletjes.'Wil je pleaaaaaase singstar met me spelen? vraag ik met mijn liefste stemmetje en zet mijn puppyoogjes op. Sander komt lachend terug uit de keuken en zet een glas cola voor me neer. 'Roos, je weet dat ik echt niet kan zingen en ik wil geen last krijgen met de buren,' zegt hij en hij gaat theatraal zuchtend naast me zitten. 'Alsjeeeeeblieft,' zeur ik en doe ondertussen de cd al in de playstation omdat ik weet dat ik dit toch ga winnen. Ik geef Sander een microfoon en als hij begint te zingen kijk ik hem even troimfantelijk aan. Hij geeft mee duwtje waardoor ik van de bank val en keihard begin te lachen. Na een tijdje ligt ook hij lachend op de grond en voelt alles weer als vanouds. Dan hoor ik de deur opengaan en komt zijn moeder binnen. Ze begroet me even hartelijk als altijd en vraagt gelukkig niet waarom ik hier zo lang niet geweest ben. Misschien heeft Sander haar dat zelfs wel verteld, dat weet ik ook niet. Als ze me uitnodigd om te eten zeg ik natuurlijk ja. Sanders moeder kan heerlijk koken en het is hier altijd gezellig, dat is bij mij thuis wel anders na de verhuizing. Na het gezellige eten blijven we nog even napraten en halen we herinneringen op aan de eerste klas van de middelbare school. Sanders moeder heeft de schoolfoto's nog bewaard en met z'n drieeën lachen we hartelijk om de kleding die we toen aanhadden en de gekkie gezichten die we trokken. Daarna doen we nog een rondje singstar met z'n drieën en verlies ik grandioos aangezien Sander me steeds zo erg aan het lachen maakt dat ik niet meer normaal mee kan zingen en er alleen maar een vreemd gehik uit mijn mond komt. Dan zie ik tot mijn spijt dat het al tien uur is. 'Ik moet echt gaan,' zeg ik en zucht even. 'Het was ontzettend gezellig en bedankt voor het eten,' zeg ik en glimlach naar Sanders moeder. Sander loopt nog even met me mee naar de deur en daar staan we nog even te kletsen. 'Dan eh, ga ik maar,' zeg ik en lach even ongemakkelijk. 'Ik vind het fijn dat we het weer goedgemaakt hebben,' zeg ik en knuffel hem. 'Ik ook,' zegt hij en dan voel in ineens zijn warme lippen op de mijne.