Highway to Hell

-66-

De volgende dag word ik wakker door het zonlicht dat mijn kamer binnen schijnt. Tot mijn verbazing merk ik dat ik een glimlach op mijn gezicht heb, maar ik weet even niet waar die vandaan komt. Totdat ik rechtop ging zitten en dacht aan gisteravond en aan Sander, mijn beste vriend die toch wel een beetje meer bleek te zijn dan alleen maar mijn beste vriend.

Ik glimlach en zwaai mijn benen over de rand van mijn bed, even blijf ik in de zonnestralen zitten maar loop daarna naar de badkamer en ga onder de douche staan. Net als ik mijn haren wil gaan wassen krijg ik ineens een hele vervelende gedachte. Een typische Rosalie gedachte, want ik moet altijd doemdenken. Wat als dit ook weer op een fiasco uitloopt? Met Nick ging het helemaal verkeerd en Thom was ook absoluut niet te vertrouwen, hoe lief hij zich ook voordeed. Misschien ben ik gewoon wel niet geschikt voor relaties, bedenk ik zuchtend en laat het hete water over mijn lichaam stromen. Trouwens, misschien wil Sander wel helemaal geen relatie met me en was gisteravond gewoon alleen maar leuk, 'één keer en niet weer.

Zuchtend zette ik de douche uit en begon me af te drogen. Waarom moest ik ook altijd weer van die vervelende dingen denken? Dat was nergens voor nodig, waarschijnlijk had Sander me nu allang gesmst dat het hij het zo leuk had gehad gister. Ik vrolijkte even op en rende met een handdoek om mijn lichaam naar mijn kamer, waar ik een telefoon zonder nieuwe berichten zag liggen. Niet dus.

Ik begon me aan te kleden en twijfelde of ik naar Sander toe zou gaan. Al snel veegde ik dat idee van tafel, dat was wel erg bezitterig en wanhopig. In plaats daarvan smste ik Eva of ze zin had om met me te gaan shoppen, dat was lekkere afleiding en dan kon ik haar meteen over gisteravond vertellen. Gelukkig vond ze het een leuk plan en even later stond ik bij haar voordeur, wachtend tot ze open zou doen.