Highway to Hell

-7-

Even voelt het alsof de wereld ophoud met bestaan, het voelt alsof ik zweef. Hoger en hoger, de witte wolken in. Het is een fijn gevoel. Maar dan wordt alles weer normaal, iemand gooit water in mijn gezicht. Ik begin te hoesten en kom overeind. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik. Ik hoor een bekende stem antwoorden: 'Eva, een jongen heeft je geslagen, hij sloeg je tegen de grond. Ik snap er niks van, waarom zou hij dat doen?' Dan krijg ik mijn besef terug. Hij was het, wie anders? Hij was kwaad omdat ik bij Sander ging slapen. Ik voel me vreselijk, mijn hoofd bonkt en mijn armen doen pijn. Ik weet dat ik een smoesje moet verzinnen, niemand mag het weten, niemand. Mijn hersens draaien op volle toeren, ik moet iets verzinnen. 'Roos, hoor je me?' klinkt Eva's bezorgde stem. 'Ja Eef, die jongen sloeg me tegen de grond. Volgens mij omdat ik tegen hem aanliep, hij had redelijk veel drank op en begon agressief te doen. Ik snap er ook niks van, maar het gaat wel weer'. Eva kijkt wat ongelovig maar lijkt mijn smoesje te geloven. Ineens zie ik Sanders bezorgde gezicht 'Zullen we naar buiten gaan?' Tussen Sander en Eva ingeklemd loop ik naar buiten, ik sta nog een beetje te wankelen op mijn benen. Sander besluit om naar huis te gaan. Hij pakt zijn fiets, Eva geeft me en knuffel en loopt dan Fire weer in. Sander zet me achterop zijn fiets en blijft maar tegen me praten. Ik antwoord wel, maar weet niet waar ons gesprek over gaat. Bij Sanders huis aangekomen zie ik dat alles donker is. Hij tilt me op en voor ik het weet lig ik in Sanders bed. Ik laat alles over me heenkomen, het is wel best zo. Even later voel ik dat Sander naast me komt liggen, 'Rosie, vind je het goed als ik tegen je aan ga liggen, je voelt nogal koud aan namelijk?' 'Prima' fluister ik en ik ga lekker tegen hem aan liggen. Het voelt warm, vertrouwd en boven alles, heel erg veilig. Als ik bijna is slaap van, schiet me nog iets te binnen 'He Sander, op wie was je nou verliefd'?