Highway to Hell

-33-

Het is avond, mijn moeder komt me mijn avondeten brengen. Ze komt ook aanlopen met haar laptop en start een film voor me op. Ze blijft bij me op bed zitten en we kijken samen naar de film terwijl ik eet. Het is gezellig als vanouds. Ik heb een beetje hoofdpijn maar eigenlijk merk ik maar weinig van de klap die ik gehad heb. Als de film afgelopen is zegt mijn moeder dat ik maar moet gaan slapen. Ze geeft me een kus en doet het licht uit. Ik sms nog even naar Eva dat ik morgen niet naar school ga en niet mee kan fietsen. Ik sms Thom ook, ik vertel hem kort wat er is gebeurd. Maar dan wel de aangepaste versie van het verhaal, anders maakt hij zich alleen maar ongerust. De waarheid vertel ik een andere keer wel. Ik leg mijn telefoon aan de kant maar kan niet in slaap komen. Eigenlijk wil ik Sander ook graag smsen wat er gebeurd is, dat zou een paar dagen geleden het eerste zijn wat ik gedaan had. Maar nu is onze vriendschap ineens over, ik kan het niet geloven. Ik kan de neiging Sander te smsen niet onderdrukken dus ik pak mijn telefoon. Ik tik snel en zonder na te denken een berichtje en druk meteen op verzenden; 'Sander, ik wil je zo graag vertellen wat er gebeurd is vandaag maar ik durf je eigenlijk niet smsen. Ik wil weer vrienden zijn, ik mis je. Ik hoop dat je lekker slaapt xxx Roos'

Als ik een beetje begin weg te doezelen hoor ik mijn mobieltje trillen. Zou het een sms van Sander zijn? Hoopvol pak ik mijn telefoon van mijn nachtkastje, het is Thom. Enigzins teleurgesteld open ik het berichtje; 'Wat vervelend voor je lief meisje. Mijn dag was wel goed hoor, behalve dat ik jou niet gezien heb. Mag ik morgen even langskomen? Kusje op je hoofd' Mijn teleurgestelde gevoel is meteen verdwenen, het smsje van Thom is hartstikke lief. Ik sms hem snel terug dat ik graag wil dat hij morgen langskomt. Ik val langzaam in slaap.

De volgende dag word ik wakker van mijn zusje die beneden aan de trap staat te schreeuwen naar mijn moeder, geen fijn geluid om wakker van te worden. Als ik ga zitten word ik een beetje duizelig, ik heb dus toch wel een beetje last van die klap. Ik laat me weer achterover in de kussens vallen en pak mijn mobiel. Ik zie dat ik een nieuw berichtje heb, het zal wel van Eva zijn. Maar tot mijn grote verbazing is het van Sander, het is om 2 uur 's nachts gestuurd, dat is raar. Snel open ik het bericht; 'Ik heb heel lang getwijfeld of ik je terug zou smsen, ik heb het dus toch maar gedaan. Het is moeilijk voor mij om vrienden te zijn met iemand waar ik zo verliefd op ben, ik hoop dat je dat begrijpt. Ik zou het fijn vinden als je me wat tijd geeft om na te denken. Maar als er iets aan de hand, zal ik er voor je zijn.'

aaw sander is toch wel lief he?

sorry als ik zo weinig onder mn hoodstukken schrijf maar ik vergeet dat gwn altijd :D