Highway to Hell

-41-

'Nick, wij hebben al zovaak gepraat en is het ooit op iets goeds uitgelopen?' 'Nee' zegt Nick boos. 'Omdat jij het altijd weer verziekte of wegliep. Gelukkig kan dat nu niet meer gebeuren' zegt hij met een zelfingenomen lachje. Ik ben bang maar probeer het niet te laten blijken, dat plezier gun ik hem echt niet.

'Roos, ik wil mijn leven met jou delen. Ik hou echt van jou'

'Jij weet niet eens wat houden van betekent!' schreeuw ik boos

'Jij weet niet hoeveel ik van je houd Roos'

'Ik wil het ook niet weten!'

'Ga je nou boos doen en tegenstribbelen? Daar schiet je niks mee op hoor'

Dan zie ik dat Nick een schaar uit de la haalt. 'Misschien moet ik eens laten zien wie hier de baas is' mompelt hij in zichzelf. Dan komt hij achter me staan, ineens besef ik wat hij gaat doen. 'Niet mijn haar!' gil ik. Maar het is al te laat, mijn lange paardenstaart ligt op de grond, er steekt nu alleen nog klein plukje uit mijn elastiekje. Ik begin hard te huilen, tranen rollen over mijn wangen. 'Hoe kon je dat nou doen?' huilde ik. 'Nick hoe kon je?' 'Ik moest even laten zien wie hier de baas was Roos, en je haar groeit wel weer aan hoor. Ga je nu je defensieve houding volhouden of luister je gewoon naar me?' Nicks gezicht komt dichterbij en hij kijkt me dreigend aan. 'I-ik l-luister' zeg ik door mijn tranen heen. 'Dat is mooi' zegt Nick, weer dat zelfingenomen lachje, ik word er huiverig van. 'Wij gaan een leven hebben samen Roos, dat wist ik al vanaf het moment dat ik naast jullie kwam wonen. Met dat meisje wil ik trouwen dacht ik toen. Is dat niet romantisch Roos? Gelukkig wilde je mij ook, ik was zo gelukkig. Maar ik vind dat seks bij een relatie hoort, jij blijkbaar niet. Omdat ik toch een relatie met je wilde heb ik het maar doorgezet. Ik dacht dat als we het eenmaal gedaan hadden, je wel vaker wilde. Helaas bleek mijn mooie Roos daar niet van gediend te zijn. Misschien heb ik toen wat dingen gedaan die konden, maar ach, ik dacht dat je wel weer bij zou draaien. Toen ik besefte dat je dat niet deed stortte mijn wereld in, ik wilde alles doen om je terug te krijgen. Maar dat ik zover moest gaan... Dat je het zover hebt laten komen had ik niet van je verwacht Roos....'