The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 4 • Ashton

"Hoelang nog?" Ik trap met mijn stoel tegen de stoel van Luke.

"1 minuut korter dan wat ik net zei. Doe is niet zo zenuwachtig." Antwoord hij. Ik draai me om naar Wienowa die samen met Michael zit te zingen.

"Wienowa!!!" Roep ik.

"Wat? Ik ben bezig Ash." Zegt ze geïrriteerd terug.

"Ahh fuck.." Ik tik met mijn vingers tegen de stoel en kijk naar Calum die naast me zit.

Op dat moment hoor ik een vage stem.

"We gaan landen, wilt u asjeblieft uw gordels aandoen! Veilige landing!" Ik weet niet hoe snel ik mijn gordel om moet doen.

Ik hoor Calum lachen en kijk hem weer aan.

"Hoezo vliegangst?" Zegt hij om me te plagen. Ik kijk hem sarcastisch aan en houd met mijn handen stevig de leuningen van de stoel vast.

"Here we go.." Mompel ik waarna het vliegtuig begint te landen.

Ik knijp mijn ogen dicht en tel voorzichtig tot tien.

1...

2...

3...

4...

"Welkom in London! Ik hoop dat u een fijne vlucht heeft gehad. Heb een fijne tijd in London!" Ik maak de gordel los en sta zo snel mogelijk op.

Ik trek mijn hand bagage uit het rek en sprint het vliegtuig uit gevolgd door Wienowa. Wat was dat een hel zeg.

"Jezus Ashton, kop op!" Roept Wienowa achter me waarna ze me op mijn schouder klopt.

Ik hoor haar muziek vanaf hier. All time low natuurlijk. Ik weet dat ze het echt niet ziet zitten om One Direction straks te zien.

Ik loop naar de band waar alle koffers op liggen en zoek even goed.

"Waarom kan mijn koffer nu gewoon niet even komen?" Zegt Luke geïrriteerd. Ik draai me naar hem om en wijs naar een koffer die over de band gaat.

"Volgens mij is hij er al Lukey." Mompel ik. Ik zie Wienowa opkijken als ik Luke zeg. Wienowa is al heel lang verliefd op Luke, ze heeft het me vorige week verteld. Hij weet het niet, maar ik had haar beloofd om erachter te komen of hij ook iets voor haar voelt.

"Wienowa!! kun je even komen?" Roep ik voordat Luke naar zijn koffer loopt. Ze trekt haar oortjes uit haar oren en loopt mijn kant op.

"Ja lief broertje van me!" Zegt ze verlegen. Dat was ze altijd als ze in de buurt was van Luke.

"Kun jij Luke even helpen, hij ziet zijn koffer niet, ookal wees ik het net aan." Ik wijs naar Luke die bedenkend om zich heen staart.

Ze knipoogt naar me en loopt naar Luke. Ik kijk haar na en zucht. Die twee moeten echt ooit bij elkaar komen.