The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 34 • Harry

Het was niet tot drie minuten later toen ik pas zij haar lippen weer van die van mij afhield. Haar - net nog gesloten - ogen openen langzaam, bijna in slowmotion. Ze staart naar grond en leunt met haar zij tegen de rugleuning van het bankje. Haar arm rust erbovenop. Ik slik als ik mijn vinger nervous vlecht met die van haar. Maar ze gunt me geen enkele blik, alsof ik spontaan van de aardbol was verdwenen en hier als geest naast haar zat. Het was zo raar hoe zij mij soms zo doorzichtig kon laten voelen, terwijl ik alles behalve doorzichtig was. Ik was de gangmaker van de band, maar voor haar was ik maar een jongen. Ik leun naar voren om een tweede kus op haar wang te drukken. Ik voel hoe haar wangen rood waren geworden en nu warmte afgaven. Tot ze plotseling haar hoofd omdraait en mijn schouders vast pakt. Ik wil weer een kus op haar mond drukken maar ze duwt mijn schouder naar achteren waardoor ik niet vooruit kom. ' Houd jij van mij, Harry ?' Ik knik zonder enige twijfel. Ik zag er geen erg meer in. Zij hield van mij, ik van haar. Het was het beste dat er kon gebeuren. ' Jij ook van mij ?' Ze staat me even schaapachtig aan te staren waarna ze haar wenkbrauwen fronst. Ze trekt een bedenkelijk gezicht, alsof ze in de war is. ' Jaa. Jaa, ik denk van wel ' Mompelt ze uiteindelijk. Ik kan er niks aandoen, maar mijn mondhoeken krullen met een rotgang omhoog. Ik kon mijn grijns nu niet meer onderdrukken en kijk daarom maar naar achteren. Ik geniet van dit moment. Ik geniet van de wind die blaast en haar parfum die daarom mijn neusgaten indringt. Ik geniet van haar haar dat ze telkens uit haar gezicht moet vegen. Haar glimlach die me stralend wit toelacht. Haar ogen die schitteren ondanks dat ze niet perfect blauw waren. Ondanks dat de zon niet op haar gezicht scheen, was ze perfect. Ik geniet van haar en alles wat ik nog met haar wilde doen. En voor even, heel even, voelde ik me geliefd door iets zo mooi en zo bijzonder dat ik me bedacht : Dit is hoe pure liefde voelt. Ze kijkt op van de grond en trekt haar hand uit die van mij. De warmte van haar hand, die net nog de mijne isoleerde, verdween.  ' Is er iets ?' Fluister ik zachtjes en schor. ' Nee, ik wil gewoon naar huis toe. ' Ik kijk haar verslagen aan. Niet begrijpend waarom ze dit perfecte moment wilde verstoren. ' Waarom wil je naar huis toe ?' ' God damn, Harry. Ik wil naar huis toe, moet ik overal een redenering voor geven ? Als ik zeg dat ik naar huis wil, maak ik dat toch wel uit. ' Kaatst ze terug en staat op uit het bank. Ze veegt haar haar achter haar oor en kijkt me fronzend aan. ' Nou, kom je nog of blijf je hier ?' Ik kijk haar aan zonder maar een woord te kunnen uitbrengen. Haar schitterende ogen en brede glimlach is verdwenen en zoals altijd staat ze daar met haar hatelijke blik. Ze laat haar ogen keurend over mijn lichaam glijden en kucht dan ongeduldig. ' Wat heb ik nou weer fout gedaan, godverdomme ?' Vraag ik. Ik moet eerlijk zijn, ik begin ook wel aardig gefrustreerd te raken. ' Nou, door jou zit ik nu toch ook in de shit. Je begrijp er echt geen klote van Harry. Ik heb met Luke en door jou en die stomme management is dat allemaal verpest. ' ' Ik dacht dat je me leuk vond, Wienowa ?' Ze zucht en zet een stap naar achteren. Ik sta op en pak haar bij haar kraag vast. Ik voel hoe woede mijn lichaam over begint te nemen. ' Nou ?' ' Ik ben in de war, oke ? Ga nou maar weg !' Ze duwt me met een harde knal opzij en loop stampvoetend vooruit. Voor ik erachteraan kan lopen, verdwijnt ze al weg uit mijn ooghoeken.