The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 54 • Harry

De avond brak uit en ik was kapot geworden. Mijn hersens hebben zich overgewerkt, maar dat kon ook niet anders. Want zij was weg. Weg uit de stad, weg uit mijn veilige omgeving maar nog niet weg uit mijn gedachte. Daar bleef ze vrolijk doordwalleren. Het was mijn schuld, dat wist ik natuurlijk wel, dus niemand had medelijden met mij. Toch had ik een arm nodig, die om heen was geslagen en me heen en weer wiegde. Ik hoefde Wienowa ook niet meer terug, ik wilde haar gewoon zien. Als bleek dat ze ondertussen een vriendje had gezocht en alles goed ging, zou ik rustig verder kunnen leven. Mijn hoofd vertelde me alleen iets anders, ze lag waarschijnlijk ergens op straat, smekend om een euro. Meerdere keren wilde ik haar uit mijn gedachtes jagen maar het was alsof ze aan de grond getegeld stond. Ze was niet weg te krijgen. Ik besluit maar een rondje te gaan lopen, de kou en het geruis zou me wel van het idee van Wienowa weghouden.

Ik slofde door de straten van Chersire, met mijn handen in mijn zakken gestoken zodat ze niet als ijsklontjes naast mijn lichaam hingen. In de verte brandde er grote lichten in neonkleur, wat meteen betekende dat het een coffee shop was. Ik kan de hoop dat ze daar misschien zou zitten niet meer sussen en loop in een snellere pas ernaar toe. Als ik de coffeeshop bijna nader, komt er een verslaafde mijn kant op. '' I-ik .. Jij Harry '' Roept hij met rode ogen en een stoned gezicht. Hij pakt me bij de kraag van mijn jas waarna hij me een steeg induwt. Ik wankel eventjes op een been maar val uiteindelijk op de grond. Vol schrik val ik op een lichaam en zonder op de kijken verschuldig ik me snel. Geen antwoord. Dit persoon zal wel boos zijn nadat ik met mijn volle gewicht op hem val. Ik draai me ernaar toe en vertel het zelfde : '' Het spijt me, ik viel. '' Dit keer probeer ik naar hem te kijken en mijn hart slaat abruct stil. De perfecte woorden die ik in mijn hoofd had, klaar om ze op te zeggen wanneer ik haar tegenkwam, waren vervaagd door mijn hoofd. Nu brandde haar slapliggende lichaam op mijn netvlies. Ik sla mijn armen om haar heen en de tranen stromen langs mijn wang. De vrede vloeide van mijn lichaam af want zij lag hier, in mijn armen. En er was geen andere plaats waar ik haar nu wilde hebben. '' Het spijt me, ik viel voor jou. '' Fluister ik, en druk mijn hoofd in haar nek. Nadat ik daar een tijdje lag, besloot ik het ziekenhuis te bellen. Ze lag hier bewusteloos, waarschijnlijk een overdosis aan drugs, want dit meisje was niet Wienowa. Het duurde nog geen vijf minuten tot de ambulance met zwaaiende sirens hierheen reed, en de waas van drugsdealer wegsnelde. Ironisch was dat wel. En mijn ogen lagen op haar, en daar zouden ze blijven. Want daar zou ik blijven. Ik drukt mijn lichaam nogmaals tegen haar aan, in de hoop dat de ambulance me haar nog even vast liet houden. Ik wilde haar niet weg hebben, ze was veilig in mijn armen.