The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 23 • Mabel

Als Harry in de woonkamer stap, word hij omringt door een boxer die - gok ik - tot Louis behoorde. Des te dichterbij hij kwam, des de dieper de frons op zijn voorhoofd werd. De borden lagen door de hele kamer, samen met wat games en een uitstalde karaokeset. Waarmee de jongen zojuist luid mee hadden gezongen. ' Dit is .. ' Niall kwam al naast hem staan en vulde zijn zin op : ' een rotzooi, ik weet het. We ruimen het op. Maar eerst -' ' Vertel wat er is !' Kapt Ashton hem af. Een beetje voldaan kijken ze elkaar aan. Hij zucht en ging onderuit op de bank zitten. 'Ik en Wienowa moeten een stel vormen, voor extra populatie ' Mompel hij binnensmond. Louis begint spontaan te lachen en al snel volg ik -samen met de rest- zijn voorbeeld. Ik sla mijn hand voor mijn mond om mijn brede glimlach te verbergen, want stiekem vond ik dit best wel grappig. Fronzend kijk Harry ons een voor een aan, waardoor we alleen maar harder beginnen te hinniken. ' Ik snap niet wat hier zo leuk aan is ?' '- Jullie haten elkaar. Wie zou die onzin nou weer geloven. ' Roept Calum boven zijn lachbui uit. Ik laat me naast Harry ploffen op de leren bank en draai me zo naar hem om dat mijn linkerbeen op mijn rechterknie leund. ' Harry, ga je dit serieus doen ?' Vraag ik terwijl mijn blik ook naar Wienowa glijden. Ze staat met haar permanente hatelijke blik de rest te scannen, en met haar handen in haar leren jacket gestoken. Ashton grijnsde breed. ' Ik had het niet verwacht, dat mijn zusje nog eens met Harry Styles zou hebben. ' ' Ik heb niet met hem, gatver Ash. ' Kaatst ze terug.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sommige dingen zijn zo vertrouwd dat ze deel uitmaken van jou. Zo voelde het bij Ashton. Alsof ik iets misde, en ik wist bijna zeker dat Ashton die lege plek kon vervullen. Of dat maak ik me tenminste wijs. Ik geloofde dat hij mijn verloren sleutel was, die me weer uit deze depresie zal halen. Al was dit niet het geval, dat wist ik maar al te goed. Hij is niet voor mij bedoeld. Ik snap uberhaupt niet wat hij in mij zoekt. Nooit zal ik begrijpen waarom Ashton me hand had vastgepakt en mij erop had gewezen om me niet te snijden. ' Mabel ?' Ik schrok op en kijk omhoog naar degene die mij zojuist uit mijn gedachte had getrokken. ' Zou je het erg vinden als ik naast je ga zitten ?' Vraagt hij stil. Mijn kamer had een soort inham waar ik in kon zitten en uit het raam kijken. Het was belegd met kussens en ik had een dun deken over mij heengewikkeld. Ik knikte enkel en dat was genoeg voor hem om zich naast me te nestelen. Ik open mijn mond een paar centimeter maar sla hem al weer snel dicht. Na een paar aarzelende pogingen, draai ik mijn hoofd naar hem toe. Naar hem en zijn prachtige ogen. Hij was niet perfect, verre van perfect. Hij had wat uitstekende haartje op mijn kin en zijn bril hing op mijn neus waardoor hij er alleen maar suffer uit ging zien. Maar hij was toch perfect. ' Ik voel me hier op mijn gelukkigst. Het is een beetje raar, niet ? Ik heb het niet zo op drukke plekken. Harry wel, hoor. Hij kan zich urenlang vermaken in een club volbelast met mensen .. ' Als ik opmerk dan ik alweer begin te ratelen, houd ik abrukt op. ' - Dat bleekt wel. ' Was Ashton's antwoord. Het klonkt vrij kalm. Af en toe klonken zijn woorden ietswat schor uit zijn stembanden te komen, maar dat luisterde allemaal maar fijner. ' Ik moet toegeven, dit is een heerlijk rustige plek. ' Ik knikte en sloeg mijn hoofd zachtjes tegen de muur en keek zo tegen naar het plafon. Het was veilig wit. Ik voel hoe hij zijn hoofd synchroon tegen de muur legt en tegen die van mij aanleunt. Hij zucht diep, wat je in deze stilte goed kon horen. ' Je bent meer waard dan je denkt ' Zijn stem klinkt - net zoals daarnet- schor en hij begon even te hoesten. Ik trek mijn benen in en sla mijn beide armen eromheen. Mijn hoofd draai ik even van de zonnenstralen die door het raam schenen en dan weer naar hem. Zijn voorhoofd drukt tegen die van mij en ik voel hoe mijn neus tegen die van hem drukt.