The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 50 • Harry

Ik merkte hoe mijn verdriet me langzaam opat van binnen. Ik moest de tranen binnenhouden want ik zou niet gaan huilen. Niet nog eens, ik moest wachten tot Mabel me niet meer kon horen want ik zou haar zo weer in een depressie slepen. Ik wilde gewoon niet alleen overblijven hier, zonder Wienowa. De leegte van het huis omarmd me. Het was zo raar. Ze was hier maar eventjes geweest maar ik voelde nu al dat ze weg was. Mijn huis had haar geur en haar uitgeademde zuurstof die hier nogsteeds rondzweefde. Ik maak mezelf wijs dat ik haar moest vergeten, maar ze leek op die oude rijmpje die je ouders nogsteeds konden opzeggen. Ze was niet te vergeten. Al zou alzheimer mijn lichaam bezitten, zij was niet te vergeten. En ik kon dat ook niet van me verwachten. Ik zit met mijn hoofd leunend tegen de koude muur aan en mijn benen opgepropt op de derde trede van de trap. Met mijn blik strak gericht naar de deur wacht ik op Ashton. Niet dat zijn gezicht me op zou vrolijken nadat hij Mabel's hart brak maar ik verbond hem met zijn zusje. En die zou mij wel opvrolijken. Ze hadden dezelfde blik in hun ogen en de zelfde neus. Ze leken niet op elkaar, dat zeker niet. Maar de manier waarop ze sommige woorden uitspraken, leken ze wel synchroon. Misschien was het de gekte die tot mijn hoofd was gestegen maar ik voel de leegte door mijn aderen. Alsof iemand een baloon opblas in mijn ziel. Ik was gevuld, dat wist ik want ik had geen honger, maar ik was gevuld met niks. Of tenminste met lucht. De herrinneringen vlogen voorbij van Wienowa en ik. Het kon de manier zijn waarop ze me zomaar vertelde dat ze van me hield, of al die keren dat ze me lief aankeek, heel even deed ze dat maar het maakte me gek. Vanuit Mabel's kamer hoorde ik Free Falling alleen dan de John Mayer versie. De bel begon te ringen en haar deur gooide ze open. Haar gestomp over de trap liet me even hopen dat het Ashton was. Ik wilde opstaan en hem ondervragen maar toen ze de deur opensloeg stond hij daar. Jack Parker. Ik pakte Mabel's pols vast, nogsteeds verlamd van schrik. '' Wat doet hij hier ?'' Gebaar ik met mijn lippen. Ze haalt nonchalant haar schouders op en trekt Jack mee naar haar kamer. Op de trap geeft hij me ongemerkt een trap na waardoor ik voorover val. Ik wilde hem vast pakken bij zijn been en hem mijn huis uit trappen maar ik was bang om Ashton mis te lopen. Daarbuiten was Mabel misschien ook toe aan haar mannelijke Isabelle. Waarom Jack dat moest zijn, begrijp ik niet. Hij heeft haar zoveel pijn gedaan. Maar als ik over nadenk, word het me duidelijker. Ashton heeft haar ook pijn gedaan dus misschien was dit een soort terugkijk op hoe ze over Jack kwam. Het bleef een raadsel maar daar had ik geen tijd voor want de deurknop draait voor de tweede keer open. Ik sta abruct op uit de trap en sprint naar de deur. '' Heb je al iets gevonden ? Je bent toch wel overal wezen kijken he ? Ze moet nog dichtbij zijn .. '' Ratel ik snel terwijl hij nog moet bijkomen van de plotselinge ondervragen, begaand hij zich naar de woonkamer.