The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 41 • Wienowa

Ik was wakker, al die tijd dat Ashton naar me gestaard heeft of ik wel sliep, toen hij naar de keuken ging om wat te drinken te pakken, was ik wakker. Ik was eigenlijk klaar wakker, nog steeds wachtend op het moment dat Harry thuis zou komen zodat ik hem kon vertellen dat ik dus inderdaad voor hem zou kiezen. Ik kom uit Ashtons greep en laat hem voorzichtig met zijn hoofd op de bank vallen. Zachtjes sta ik op en loop ik op mijn tenen de gang in op zoek naar een vest die me warm zou houden, het maakte niet uit van wie die was, als ik er maar een kon vinden. Ik heb eindelijk een zwart vest in mijn handen en zie al gelijk van wie het is, Luke. Ik trek hem om me heen om de warte op te zoeken die de kou me had afgenomen. Ik ga op de trap zitten en pak mijn telefoon uit mijn zak om de tijd van verveling te doden.

Nog geen 5 minuten later gaat de deur open en komt er een gestallte van een meisje binnen, al gelijk zie ik wie het is. Mabel. Ze trekt haar jas met moeite uit en ik schiet in de lach. "wat heb jij gedaan.. Jezus, je ziet er niet uit." Ze kijkt me kwaad aan waardoor de wonden op haar gezicht beter te zien zijn. Ik sta op van de trap waardoor ze hem met moeite op klimt. "Hou je bek slet." Mompelt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. "Jij durft wel he?" Ik probeer op te staan maar hou mezelf tegen, Wienowa sterk zijn nu.. Je bent beter dan dit. Ik herpak mezelf en kijk haar even bitchie aan waardoor ze naar boven loopt.

Opeens hoor ik mijn naam waardoor ik me omdraai. "Ashton, je bent wakker?" Ik kijk hem geschrokken aan. "Ja, jij zo te zien ook." Ik lach en sta op om hem te omhelzen. "Bedankt, door jou voel ik me al een stuk beter, en ga jij maar gewoon naar bed, wacht niet op mij, ik wacht tot dat Harry thuis komt." Hij zucht. "Weet je dat wel zo zeker? Dadelijk doet hij je nog wat?" Hij kijkt geschrokken naar boven waar hij Mabel half in elkaar geslagen tegen de muur naar beneden ziet zakken. "Ik ga naar boven, je red jezelf wel he?" Ik lach. "O ja, ik red mezelf wel. Ga maar naar Mabel, ze heeft nogal wat klappen opgevangen zo te zien, geen idee hoe ze eraan komt trouwens." Hij kijkt me sarcastisch aan, hij heeft me wel door, hij heeft me altijd door, maar hij gaf me gelijk. "Trouwens, Ashton, ik dacht dat je haar haatte?" Mompel ik. "Doe ik ook, ik wens alleen niemand dat toe." Hij wijst naar haar bewegenloze lichaam dat bijna de trap af valt. 'Oke dan, zeg maar dat ik haar haat." Hij knikt en rent de trap op waar hij haar optilt.

Ik draai mijn gezicht weer om naar de deur, als Mabel nu thuis is, zal het niet lang meer duren totdat Harry zou thuis komen en ik hem eindelijk in mijn armen kon nemen en hem kon zeggen dat ik heel veel van hem hou en het me spijt van alle vreselijke dingen die ik tegen hem gezegd heb. En op dat moment gaat de deur met een ruk open en zie ik Harry lacherig binnen komen. Ik wil opstaan en hem zeggen wat ik voor hem voel. "Harry, ik ho-" Maar verder dan dat kom ik niet, want een meisje met prachtig blond haar heeft zijn hand vast en loopt achter hem aan de deur binnen. En dat was het moment dat mijn wereld met een klap in elkaar stortte.