The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 71 • Mabel

Ik trap tegen een van de verdwaalde steentjes op straat. De herkenning stond op haar gezicht geschreven maar toch waren haar woorden duidelijk. Ik was niet de Mabel die zij zochten. Begrijpelijk. Ik was de Mabel die niemand zocht, het kon ook niet gekker worden. Zou er iemand zijn, maar één iemand, die werkelijk zocht naar dat verloren meisje. Niemand had ooit naar mij gezocht. Ze zochten niet naar het meisje dat zich s'avonds in het hoekje van haar kamer verstopte, wachtend tot haar vader gestopt was met slaan. Niemand zocht naar het meisje dat haar schooldagen doorbracht in de wc, in de hoop dat ze haar niet zou vinden. Noch zocht er íemand naar het meisje dat op de hoerenstoep stond, vragend om genoeg geld om terug naar huis te vliegen. Of het meisje dat zich in de badkamer opsloot. Jarenlang bevocht ik de strijd met mijzelf. Mijn hoofd zat vol met stemmen, drie om precies te zijn. Ik had ze allen een naam gegeven. De chagerijnige leider verscheen toen ik drie jaar werd. Hij heette πατέρας, wat vader betekent in het Grieks. Dit had meerdere redenen. Één daar van was omdat hij hetzelfde karakter had. Hij dwong me bijvoorbeeld om dingen te stelen of mensen te slaan. De tweede stem was Jake, hij was de luidste van allen. Ondanks dat πατέρας niet luid was, won hij het wel van Jake. Jake's stem hoorde ik sinds ik hem ontmoette. Eerst was hij de lachebek en ging hij altijd in discussie met de angsthaas. 'Lach er nou maar om,' zei het dan altijd en, alsof hij in de binnekant van de buik kietelde, begon ik maar te schatteren. Later werd hij de sidekick van πατέρας. De angsthaas was de derde. Hij was altijd anoniem, te wanhopig en te zacht om iets uit te spreken. Zijn stem was nooit te horen maar hij was daar wel. Hij suste me s'avonds tot slaap als de stemmen me dwongen om wakker te blijven. Tot de dag van vandaag heb ik hem nooit echt vernaamd maar ik had de perfecte benaming gevonden. Ashton. Hij is de enige die in staat is om tegen πατέρας in te gaan. Als de oorlog tussen leven en dood die Ashton telkens met hem aanging. Ashton won, élke keer. 'Je moet jezelf niet doden, Mabel,' Fluisterde hij dan, maar hij was verdwenen uit het niets. De laatste dagen was zijn stem weggebleven. Een auto scheurt langs me en stopt abruct als het een paar meter van me voorbij is. Fronzend nader ik de pikzwarte Ferari. ' Hallo ?' Vraag ik stamelend, waarna de autoraam op een kiertje word geopend. Ik houd mijn adem in als ik zíjn gezicht uit het raam zie hangen. Zijn donkere haren worden door de wind geblazen en een vriendelijke grijns geeft me uitzicht op zijn witte tanden.

' Jake ?' ' Mabel ?'

'Ik dacht dat jij verdwenen was -' ' Ja, dat klopt.' Onderbreek ik hem. Ik kom iets dichterbij zijn auto staan, nog even zenuwachtig om zijn reactie. ' Het spijt me dat ik je heb laten zitten, Jake.' Mompel ik nog altijd gebroken. ' Het is al goed, Mabel, kom hier,' Ik slikte hardop en zette een stap zijn richting. Zijn armen had hij op de rand van de auto gezet en zijn hoofd kijkt me uitdagend aan. 'Loop nou door,' Spuugt de stem in mijn hoofd. Ik kon er niks aan doen, mijn benen luisterde automatisch naar zijn bevel. Ik stond een centimeter van hem vandaan en fluisterde zacht: 'Is het écht goed ?' Hij lachtte me even bespotend toe en trok met een reflex een mes uit zijn zak. Voor ik me van hem kon ontwijken, sneed hij ermee door mijn wang. Ik dijns zo snel naar achter dat ik over mijn eigen voeten struikel en met een knal op de stenen stoep val. De Ferrari rijd met dezelfde snelheid de straat uit en als ik weer de macht heb om mijn ogen te openen, is hij als uit zijn zicht vertrokken. Mijn wang prikt als ik mijn hand erop leg en met de pijn nog op mijn gezichtsuitdrukking staan, loop ik verder. Dit zou de laatste wond moeten zijn die mij pijn deed. Het zou echter niet lang meer duren tot πατέρας van Ashton zou winnen.
_____________
Dus, dit is het laatste hoofdstuk dat ik van deze story heb geschreven. Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden en nogmaals bedankt ! En voor ieder die zijn moed heeft opgegeven dat ze Mabel ooit gaan vinden, keep your hopes up it won't take long (: