The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 73 • Wienowa

Ik leun tegen de auto waarna ik mijn telefoon uit mijn zak haal. Ik open google en type in: Zwangerschap faken. Er verschijnen honderden site's met tips hoe je nou daadwerkelijk een zwangerschap faked.

"Liefje!" Ik kijk omhoog en zie Harry aan komen rennen, ik stop mijn telefoon snel terug in mijn zak en glimlach. "Hee." Mompel ik. Harry drukt zijn lippen tegen de mijne aan en duwt me zachtjes op de moterkap van de auto. "Rustig aan tijger." Fluister ik tegen zijn lippen die nog steeds met de mijne verbonden zijn.

Ik duw hem zachtjes van me af en staar naar de grond. "Zullen we dan maar gaan?" Fluistert hij waarna hij naar de bestuurders kant van de auto loopt en instapt. Ik knik en stap ook in.

-

"Hoe voel je je?" Vraagt Harry die zijn arm om mijn zij legt. Ik haal mijn schouders op, zal ik het hem gewoon maar vertellen? Hij zou me toch wel begrijpen, kom op. Ik deed het om ons bij elkaar te houden, ik deed het omdat ik zoveel van hem houd. Is dat dan echt verkeerd?

Maar toch twijfel ik.

"Ik voel me wel oké." Fluister ik.

Ik slof met mijn schoenen door de witte sneeuw die hoger is dan het gemiddelde. Ik kijk naar de verschillende kinderen die aan het spelen zijn en voel hoe Harry me dichter tegen zich aan drukt. "Wij kunnen later ook zo worden." Hij wijst naar de vader en moeder die samen met hun dochtertje aan het spelen zijn in de sneeuw.

"Ja.." Fluister ik.

Ik kijk op naar Harry die glimlacht van oor tot oor, hij zou wel blij zijn.

"Harry, ik moet je wat vertellen." Mompel ik als we samen op een bankje gaan zitten in het park. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en pak zijn hand vast. "vertel op!" Grinnikt hij.

"Harry, ik ben niet-" Ik word afgekapt door mijn telefoon die trilt. "Sorry, wacht even." Harry knikt en ik pak mijn telefoon uit mijn zak. Een onbekend nummer belt me en ik neem toch maar voor de zekerheid de telefoon op.

"hallo?" Mompel ik zachtjes.

"Hoi, spreek ik met Wienowa?" Ik kijk verbaasd op en ga recht zitten.

"Ja, daar spreekt u mee, met wie spreek ik?" Fluister ik in de telefoon.

"met de politie, hallo. We proberen al een paar dagen harry te pakken te krijgen maar op de een of andere manier is dat niet mogelijk, bent u zijn vriendin?" Ik schrik en kijk naar harry die niets vermoedend nog steeds naar het stelletje met hun dochter staart.

"Ja, dat ben ik, wat is er aan de hand?" De andere kant van de lijn blijft even stil en dan schraapt de man zijn keel.

"Ik moet u helaas mededelen dat Mabel is omgekomen. Het spijt ons zeer." Mijn hart steekt als ik zijn woorden hoor, tranen proberen mijn lichaam te verlaten, maar ik bedwing ze, ik ga niet voor haar huilen.

"En wat nu?" Fluister ik.

"Als we binnen 2 dagen niks van u horen, dan cremeren wij haar lichaam zelf, en komt het as in de kerk te staan." Ik knik, wetend dat die man het niet kan zien.

"Oh." Mompel ik.

"Ik hoop dan snel iets van u te horen, en met oprechte deelneming, gecondoleerd." Zegt de man.

"Dankje." Ik hang snel op en stop mijn telefoon terug in mijn broekzak. Ik probeer rustig adem te halen, maar vanbinnen sla ik in paniek. Dankzij mij is ze dood, als ik nou gewoon had gezegd dat ik haar kende, dan was dit allemaal niet gebeurt.

"hee, wie was dat?" Harry haalt me uit mijn gedachten en glimlacht breed. Hij drukt zijn lippen op mijn wang.

"Uhmm." Begin ik.

Ik haal mijn schouders op, zal ik het hem gewoon maar vertellen? Hij zou me toch wel begrijpen, kom op. Ik doe het om ons bij elkaar te houden, ik doe het omdat ik zoveel van hem houd. Is dat dan echt verkeerd?

Maar toch twijfel ik.

"Oh, dat was gewoon van die rot reclame, niks om je zorgen over te maken." Fluister ik.

----

En dit was het einde.

Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten enzo.

haha, het was super om dit te schrijven

Bedankt.

En voor de laatste keer,

Vote

&

Comment

x