The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 63 • Mabel

Het schuin gedrukte is een herrinering !
Ik voel hoe de koude ochtendwind me wakker maakt en zachtjes open ik mijn ogen voor het rumoer dat om me heen is. Ik lig op een krakkemikkig bankje midden in een openbaar park en met mijn vest bedek ik mijn lichaam. Natuurlijk niet geheel want zo groot is hij niet, mijn tenen waren zo koud als ijsklontjes. Maar met het geld dat ik gespaard had van voorbijgangers, kon ik binnekort een slaapzak kopen. Dat voelde zo fijn, alsof ik eindelijk een klein plekje voor mezelf kon kopen. Zelfstandig, zonder Harry. Ik voelde me zo trots dat ik eindelijk niet zo'n hulpeloos gevalletje was maar zelf ook voor mezelf kon zorgen. Ik trek mezelf omhoog en buig naar mijn zakje met geld. Vol verbazing is hij weg. Mijn mond valt open en ik sla mijn hoofd tegen de ijzeren rand van het bankje. Iemand heeft me vast beroofd. ' Godverdomme, nee,' Schreeuw ik hysterisch,' Ik wil alleen maar een slaapzak.' Met de tranen langs mijn wang steek ik mijn vest door mijn mouwen en besluit om verder te reizen. Ik was al bij mijn basisschool geweest waar ik me voor het eerst heb gesneden, de straat waar ik de prostitutie in ging en nu was het tijd om naar mijn modellenbureau te gaan.
Ik kom na een tijdje aan bij mijn oude modellenbureau. Ik schuif mijn een-na-laatste armbandje van mijn pols en leg deze op een van de raamvensters.
Ik kijk in de spiegel en mijn reflextie staart me synchroon aan. We leken zoveel op elkaar maar we waren verschillende meisjes. Het meisje in de spiegel had namelijk geen ziel en dat maakte haar al mooier dan het meisje voor de spiegel. Het meisje in de spiegel was dik, lelijk en ongewild. Maar dat was het meisje voor de spiegel ook. De twee meisjes haatte elkaar, want het meisje in de spiegel haatte wat ze zag en het meisje voor de spiegel haatte wat zij dacht. Een traan loopt langs mijn wang en ik grijp naar een make-up doos waarna ik die tegen het spiegelbeeld smijd. ' Ga weg,' Krijs ik tegen de spiegel, ' Ik haat jou.' De spiegel brak door en duizenden krassen stonden door mijn spiegelbeeld. Nu was het meisje in de spiegel net zo gebroken als een meisje voor de spiegel. Tevreden liet ik mezelf vallen met mijn rug naar spiegel zodat ik mezelf niet meer hoefde te zien. Mijn mobiel ontbreekt de vredige stilte die in mijn kleedkamer hing. ' Met M-mabel ?' Antwoord ik aarzelend. ' Hey lelijke slet, waarom pleeg je geen zelfmoord ? Zijn we meteen van je af en jou kutkop. Je neukt toch allemaal maar oude mannen. Hoe kan jij ooit model worden, je ziet eruit als shrek. ' Lacht de stem door mijn telefoon. ' H-het spijt me,' Smeek ik zachtjes. ' Het spijt mij ook dat je bestaat.' Een luid gelach klinkt er door mijn telefoon en niet veel later hangt ze op. Mijn ogen vullen zich vol water dat vervolgens langs mijn wangen en nek loopt. Mijn mond trilt en een krijs verlaat mijn mond. Ik wilde niet eens model zijn, maar het maakte mijn moeder zo trots. Mijn vader zou ik nooit trots krijgen, dus dat maakte dit nog belangrijker. Mijn moeder vertelde altijd heel enthousiast al mijn modellenopdrachten aan haar vriendinnen en familie. Met de rug van mijn hand veeg ik de snot en tranen van mijn gezicht. Ik pak een fles water en giet een klein beetje in de holte van mijn hand. Als ik het in mijn gezicht gooi, zodat mijn gezicht er ietswat vrolijker bijstaat, gaat de deur open. ' Mabel, stop met dat water, daar word je nog eens dik van,' Giert mijn moeder die de fles water uit mijn handen trekt. ' Je bent bijna aan de beurt, liefje. Ben je niet enthousiast ?' ' Jaa natuurlijk mam,' Antwoord ik met een glimlach van oor tot oor.
Ik laat me ploffen op de stoep naast een man van rond de dertig. Zijn haar was kort geknipt zodat het enige haar wat overbleef, een paar uitstekende haartjes in zijn kin waren. Zijn zwarte jacket klemt hij stevig over zich heen en na een paar minuten hem aan te staren, draait hij mijn kant op.' Misschien wil je ergens anders zitten want ik ben een moordenaar,' Ik kijk hem fronzend aan maar antwoord nog even niet. Zijn blik word weer op de stenen gericht en hij zucht onregelmatig. ' In dat geval is dit precies de plek waar ik zou moeten zitten,' Fluister ik na een tijdje. Mijn woorden doen zijn hoofd met de seconde weer op mijn richten en hij krult zijn lippen omhoog. ' Ik kan me niet begrijpen waarom zo'n leuk meisje als jij dood zou willen,' Hier geef ik geen antwoord meer op. Ik grinnik enkel om hem een genoegen te doen en probeer mijn tranen in bedwang te houden. Tot hij plotseling opstaat en zijn hand uitsteekt. ' Kom met me mee,' ' Ik weet niet of ik je wel kan vertrouwen,' Sla ik zijn voorstel af. ' Oh, dat zei ik net. Je kunt me niet vertrouwen, ik ben een moordenaar,' Zegt hij met een prachtige glimlach. Een glimlach die pure humor uitstraalt en ik pak zijn hand vast die me omhoog trekt. ' Als ik met me mee ga, wil je mij dan alsjeblieft van mijn leven verlozen ?' Stamel ik stilletjes. ' Ik kan jou niet vermoorden. Ik wil je geen pijn doen,' ' - Nee, je ziet het verkeerd. Je zou me van de pijn verlozen. Alsjeblieft ?' Hij knikt instemmend in.