The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 33 • Wienowa

Ik loop zuchtend met Harry door de mistige straten hopend dat we wat paparazzi tegenkomen omdat het toch echt duidelijk moest zijn dat we een stel zijn. Ik kijk zuchtend naar achteren en zie dat Harry sloom, met zijn hoofd naar beneden gericht, achter me aan loopt. Met zijn handen in zijn zakken en zuchtend schopt hij een steentje tegen me aan. "Pas op, dude!" Roep ik pissig. 

Ik kijk naar een trein die voorbij raast en zie een gestaltte richting het station lopen. Is dat Ashton? Ik draai me om naar Harry en hij kijkt me afvragend aan. "Whut?" Zegt hij verbaasd. "Ik dacht dat ik Ash naar het station zag lopen, wat zou die gaan doen?" Hij schud zijn hoofd. "Laten we gaan kijken." Mompelt hij. Ik knik instemmend en loop op het station af met Harry die nogsteeds zuchtend naast me loopt. 

Ik zie een trein aankomen in de verte en loop het trappetje van het platform op en kijk zoekend om me heen. Waar is Ash? Weer loop ik wat verder totdat ik een aantal mensen geschrokken zien kijken naar de trein die eraan komt. Ze roepen van alles en begrijp dan wat er mis is, Ashton probeert voor de trein te springen, voor de 3e keer al. 

Ik ren naar hem toe en voordat hij daadwerkelijk kan springen trek ik hem naar achter. Hij kijkt verward om zich heen en zucht als hij mij ziet. 

"WAT WAS JIJ VAN PLAN GEK!!!' Roep ik voordat ik hem met hulp van Harry omhoog hijs. Harry pakt hem bij zijn kraag en duwt hem tegen de muur. "Waar was je mee bezig? Zie je wat je met je zus doet???" Harry wijst naar me terwijl ik met trillende benen naar Ashton kijk die slikt.

"Laat hem maar los Harry, ik denk dat hij het wel begrijpt nu." Fluister ik terwijl ik naar Ashton loop en hem dringend aankijk. "ALS IK HIER GODVERDOMME NIET WAS GEWEEST, DAN WAS JE ER NIET MEER!!!' Gil ik terwijl ik de tranen over mijn wangen laat stromen. Ik sla hem tegen zijn buik totdat alle kracht in mijn lichaam op is. Ik val tegen Ashtons borst aan en begin nog harder te huilen.

"Wat moet ik nu zonder je.." Mompel ik. Hij haalt zijn hand door mijn haar maar ik trek me weg en kijk hem afschuwend aan. "Je weet niet wat je met me doet Ashton, je maakt me kapot. Ik kan je niet zo zien." Ik draai me om en loop het station uit, weg van Ashton, weg van Harry, weg van whatever just happened.

Waarom doet Ashton dit nou? Ik dacht dat hij eindelijk uit zijn depressie was en alles eindelijk weer vrolijk in zou zien. Maar ik had hem nooit moeten geloven toen hij zei dat het wel goed ging. Nee, ik had hem moeten zeggen dat hij verder moest met therapie totdat ik zeker wist dat hij beter was. Maar nu gebeurde dit... Dit had niemand verwacht.

Ik laat me vallen op een bankje in het park en haal mijn hand door mijn haar. 

Ik schrik op als ik een hand op mijn schouder voel. Ik draai me om en zie Harry zuchtend achter me staan. Hij komt naast me zitten en kijkt naar de grond. "Je kon er niks aan doen, dat weet je he?" Mompelt hij zachtjes. Ik knik. "Dat weet ik, harold, dat weet ik." Zijn mond gaat open om wat te zeggen maar helaas gaat hij weer dicht. Volgensmij was hij niet goed in dingen zoals dit, een diep gesprek hebben en over gevoelens praten. Misschien was dat de reden dat ik hem haatte en hem zo irritant vond. Omdat hij altijd maar de badboy moest uithangen. 

"Je hoeft niks te zeggen, ik snap het." Fluister ik. "Wat snap je?" Zegt hij terwijl hij zijn hoofd eindelijk mijn kant op draait. "Dat je niet graag over je gevoelens enzo praat." Hij schud zijn hoofd, zie je wel. "Klopt, maar met jou heb ik het gevoel dat ik overal over wil praten, over vandaag, over morgen, over de toekomst, over het verleden." Fluisterd hij. 

Ik kijk hem aan in zijn doordringende groene ogen, ze waren perfect groen. Zo groen had ik ogen nog nooit van zo dichtbij gezien. Heel dichtbij waren ze, nog geen 6 cm van de mijne af. 

Zijn neustip raakt de mijne waardoor ik zijn warme adem op mijn wangen voel. Zo warm, zo verleidend, zo perfect. Eigenlijk was hij gewoon perfect, alleen moest je door zijn stene laag heen boren, en dat lukte mij. Ik had het gevoel dat alleen ik dat kon, waarom dat wist ik niet, maar hij is prachtig vanbinnen.

De aantrekkingskracht word steeds heftiger tussen ons waardoor hij zijn lippen dichter naar de mijne toe brengt. "Weet je het nu echt zeker?' Fluisterd hij. Ik stort mijn lippen op die van hem waardoor ik hem mijn 'ja' geef.