The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 69 • Wienowa

Ik zit op een van fauteuils in de kleedkamer, wachtend op de jongens die zich bezweten op de podium begaan. Harry had zijn tranen snel weer weggeveegd voordat hij het podium opliep. Hij zou niet weer als een wrak voor het publiek verschijnen, dat was dit tour als genoeg gebeurd. Hoevaak hebben we hem wel niet huilend en schreeuwen van het podium moeten halen, of verstijfd als hij een meisje in de zee van fans zag die hetzelfde shirt droeg als Mabel. We hebben hem tot drie maal van het balkon moeten trekken in de angst dat hij zou springen. Niemand leek hem tegen te kunnen houden, behalve ik. Ik nam hem onder mijn arm en sprak hem dan toe: 'Het is goed, Harry, ze komt wel terug,' Niet dat ik er daadwerkelijk in geloofde, of dat ik dat wilde. Ik vond haar het niet waard nadat zij Harry dit heeft aangedaan. Vanuit de fauteuil kijk ik naar Luke die met een pijnlijke glimlach mijn kant op staart. Dat het hem breekt, was wel op te merken. 'Het spijt me dat ik pijn heb gedaan, Lukey.' Mompel ik, 'je moet weten dat ik echt verliefd op je was, gewoon niet meer nu.' Hij knikt enkel. Geen woord is meer vuil te maken want hij heeft alles al gezegd.

'Wienowa ? Kan je even meelopen ?' Een van de securities komt de kleedkamer binnenlopen. Zijn gezicht staat strak en hij kijkt me serieus aan. Ik frons mijn wenkbrauwen terwijl ik mijn schouders nonchalant ophaal. 'Wat is er dan ?' Vraag ik hem. Hij antwoord een snel 'Kom maar gewoon' voordat hij me bij mijn bovenarm grijpt en de kamer uitsleurt. Met enig tegenstramelen word ik door de gangen van arena getrokken. ' Dit mag wel wat rustiger, hoor' Klaag ik terwijl ik mijn arm uit zijn grip wurm en op mijn eigen tempo meeloopt. Als hij eindelijk tot stilstand kom, zijn we bij een noordelijke ingang beland. De security-man, die ik kende als Paul, glimlachte me zenuwachtig toe. Iets wat hij wel vaker deed als hij niet wist wat hij moest doen. ' Je moet ons even vertellen of je haar herkent-' vertelde hij aarzelend. Ik had verwacht dat er een of andere celebrity aan de andere kant van de deur stond, of dat Harry me iets zou geven. Hij beloofde namelijk wel vaker dat hij een verrassing had. Al ging dat fout. Elke keer. De deur stond op een kiertje waar ik net de tourbus kon zien en hoe ze hem nu al weer haar het inladen waren. Het was indrukwekkend hoeveel mensen er in dienst waren om een bus in te laden. Ik gooi de artiesteningang open en mijn ogen ontvingen de felle buitenlicht.

'Oh, christ,'

Tegenover mij - enkel een paar meter afstand- stond een klein meisje dat haken droeg waardoor ze boven mij uitkwam. Een pikzwarte jurk was strak om haar lichaam gebonden. Haar kortere, zwarte haren. Het stond haar wel maar het klopt niet. Dit was niet het beeld dat we allen voor haar hadden. Net zo min als haar eyeliner en haar slanke lichaam dat je uitzicht gaf op haar bottenstelsel. Het was Mabel, maar niet zoals wij haar kende. Het was Mabel dat tegenover mij stond met twee securities naast haar die haar bij haar pols vasthielden. Ze stribbelde niet tegen. In tegendeel, ze stond zo kalm als ze maar kon zijn, starend. Naar mij. Naar de grond waarna ze haar oren spitste om de klanken van Night Changes te horen. ' Is dit haar ?' Ze benam mij adem, deels van de schrik en deels van het feit dat ik niet wist wat ik moest zeggen. Ik schudde mijn hoofd waarna de man slikte. 'Nee, dit is niet de Mabel die wij zoeken,' Mabel hield haar mond maar haar ogen stonden vol tranen. Ze was zo anders, ze was zo volwassen maar nog altijd kwetsbaar. De wind zou haar zonder elke moeite weg kunnen blazen. Waar was haar spijkerbroek en roze-kleurige blouses gebleven ? Wie had haar wijsgemaakt dat ze haar haar moest knippen en verven ? Of wie heeft haar er toe gedaan ? Dit was niet de lieve ogen die bij haar stonden, ze waren omringt met donker make-up. Het vormde haar gezicht zo anders, het hoorde er niet bij. Ze was zo anders dan ik haar herrinner, ze was anders dan Harry zich zou herrinneren. Ze gunde me geen sprankel van een glimlach. Dit was Mabel niet. Dat kon niet. En dus werd zij even kalm met de security meegetrokken met nog altijd de tranen die langs haar wangen rolden. Het was beter voor Harry om haar niet te zien dan haar in deze staat aan te treffen.

__________________________________________

Tja, nice try, Mabel. Haha. We zijn btw bijna bij het einde. Je kan nog zo'n 4 hoofdstukken verwachten die we nu allemaal aan schrijven zijn zodat het niet zolang meer zal duren. Thank you for reading ! (: