The Perfect mismatch ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction.

Hoofdstuk 49 • Wienowa

Als ik mijn ogen open is de kamer leeg. We zouden naar zijn huis gaan, maar hij bedacht zich waarna we uiteindelijk naar een hotel gingen. "Jay?' Mompel ik. Maar niemand reageerd. Ik voelde me nog steeds high van de hoeveelheid drugs ik op had, maar ik kon wel helder nadenken. Ik kom omhoog en kijk om me heen, al zijn spullen zijn weg op een hoop Cockaïne en spuiten na. Ik kijk op het nachtkastje en zucht. Er ligt een briefje van 100 en een briefje waar wat op staat.

"Sorry, had een afspraak. Vond het gezellig, x Jay."

Ik was alweer bijna vergeten hoe het voelde om de hoer uit te hangen, om gebruikt te worden en daarvoor betaald te worden, maar om eerlijk te zijn had ik het gevoel gemist. Het was het gevoel van intensiteit zonder enige gevoelens, zo kon ik me ook niet hechten aan iemand. Het hebben van een beetje liefde was altijd fijn, en zeker als het je ook nog wat opleverde. Ik laat me weer op het bed vallen en zucht. Misschien was ik wel verslaafd aan het gevoel? Het gevoel van iemand die je wil aanraken en die niks liever wil dat dichtbij je zijn, of was het gewoon het gevoel van geen gebroken hart wat me zo aantrok? Ik kon het niet echt in praktijk brengen omdat ik nog nooit seks had gehad met iemand waarvan ik hield, het was altijd maar of voor geld, of gewoon voor de lol. En ja, ik was er verslaafd aan.

Ik draai me om op mijn zij en kijk door mijn wimpers naar buiten waar het al aardig donker begon te worden. Ik had de kans om echte liefde te voelen, maar toch lag ik hier, alleen, in een vreemd hotel, met geld van iemand die ik niet eens ken. Ik moest eerlijk zijn tegen mezelf en ik moest daarom ook toegeven dat de aantrekkingskracht van mijn kant naar Harry er al vanaf de eerste keer dat ik hem zag was. Ik durfde het niet in mijn hoofd te laten komen en ik durfde het al helemaal niet te zeggen, maar hij was mijn perfecte man. Waarom zou je je afrvagen? Nou daar had ik een hele goede uitleg voor, ik had het ingestudeerd alsof ik er een toets over zou moeten doen, want niemand zou me begrijpen.

Ik had gewoon iemand nodig die me als wilde kat in mijn nekvel kon pakken en me tegen de muur aan kon smijten als ik mijn klauwen weer eens voor de zoveelste keer in zijn hart zou zetten. Ik had iemand nodig die naar me zou schreeuwen als ik naar hem zou schreeuwen. Ik had iemand nodig die me aankon als ik begon te slaan. Ik had iemand nodig die mij boos kon maken als ik het leven niet meer zag zitten zodat ik er weer bovenop zou komen, en bovendien had ik iemand nodig die me naar al dat geschreeuw en gevecht zou zeggen dat hij van me hield en me zou kussen totdat de zon weer door de gordijnen zou schijnen in ons prachtige huis. En Harry was zo'n iemand, hij durfde te zeggen wat er op zijn hart lag, en als hij dan medelijden zou krijgen dan zou hij je vasthouden en niet meer los laten. Luke was precies het tegenovergestelde. Hij was een 'ja' knikker, hij was je zachte, zachthandige vriendje die je tas zou dragen als je hem te zwaar vond. Harry zou je vierkant uitlachen en zeggen dat je hem lekker zelf moest dragen. Luke was te zacht voor me, hoeveel ik ook van hem hield, hij was te zacht. Ik had harry's grote handen nodig die hij om mijn keel kon slaan als ik hem voor de zoveelste keer uit zou schelden. Hij zou me dan hardhandig tegen de muur drukken waarna hij zijn lippen op de mijne zou drukken en het zou veranderen in een vurig spel. Dat was wat ik nodig had in een jongen, dat was wat Harry was voor me. Al had ik het hem nooit echt kunnen laten zien en laten voelen, omdat ik een ontzettende bitch ben en niemand me wil.. Dat kon je wel zien aan het briefje van 100 dat nu naast het bed lag. Ik was het gewend, oh ja, een paar jaar terug lag ik met 5 verschillende mannen in 1 dag in bed, maar toch deed het me elke keer een akelig gevoel.

Ik voelde de tranen naar boven komen maar kneep ze weg, ik mocht niet huilen, dat zou een teken van zwakte zijn en ik wilde niet zwak zijn, nee ik moest sterk zijn.

Ik kom omhoog en grijp naar de spuiten die nog steeds gevuld waren. Ik haal het deken van me af en trek mijn bh nog even goed voordat ik de spuit in mijn arm zet en het langzaam leegspuit. Ik voel hoe de drugs mijn lichaam binnen treed en hoe het me oplucht. Even weer weg van de gewone wereld waar alles zo gemeen is.

En van het een kwam het ander en zat ik nu op de rand van het bed, met een sigaret in mijn mond en een fles wijn in mijn hand. Er word op de deur geklopt en ik doe mijn over-sized t-shirt aan waarna ik naar de deur loop en hem met een ruk opengooi. "Hallo, u word vriendelijk verzocht om uw kamer te verlaten, uw tijd is afgelopen." Ik knik en gooi de deur dicht. Waar moest ik nu heen? Ik doe wel wat ik vroeger ook altijd deed, rondzwerven op straat en in zij straatjes slapen, dat was nou eenmaal mijn lot, en dat was mijn leven, dacht Ashton nou echt dat hij me kon beter maken?