Acımasızsın Sevgilim [Tamamlandı✔]

21.Bölüm: Hangi Kız ?

Bu bölüme kadar okuduysanız yıldızlanmayı hak etmiyor muyuz?

21.Bölüm: Hangi Kız?

Okuduğum şeyi algılamada beynim zorlansa da vücudum ilk tepkiyi vermiş ve başımı hemen diğer tarafa çevirmiştim.

Aşkım. Aşkım. Aşkım... bu kelime beynimde farklı tonlarda yankı yapmaya başlamıştı.

Kerem'e 'Aşkım' diyordu?

Kalp göndermişti. Hem de üç tane.

Gerçi bir tane gönderse ne değişecekti. Kalp kalpti sonuçta. Özledim de diyordu. Özledim. Özlemişti ha! Şimdi çıldıracaktım.

İçimde kocaman bir kızgınlık tufanı koparken, yutkunmakta zorlanıyordum. Ayak tırnaklarımdan, saç köklerime kadar her yanımda sinirden bir zonklama hissediyordum.

Bir iki saniye içinde bir şey söylemek zorunda kalacaktım ve ne yapmam gerektiğini iyice düşünmek zorundaydım.

Mantıklı olarak düşünecek olursak beklide mesajı atan eski sevgililerinden biriydi. Ya da şuan bir sevgilisi vardı bilmiyordum. Her iki türlüde beni aldatmış olmuyor muydu? Bana yıllardır seninle tekrar buluşacağımız günü bekledim gibi şeyler söylerken, hayatına hiçbir zaman başka bir kadını almamış olduğunu söylemek değil miydi bu?

Diğer seçenek ise daha can sıkıcıydı. Benimle nişanlıydı ama başka birisiyle mi görüşüyordu? Anlaşmalı olarak nişanlansak bile aldatmak değil miydi bu?

İki kişiyi bir mi idare ediyordu yani? Ben göstermelik nişanlısı, olursa olur olmazsa yedeği var modunda mıydı?

Olamazdı. Kerem böyle biri olamazdı. Belki görüşmeye başlamamızın üzerinden çok kısa bir zaman geçmişti ama tanımıştım ben onu. Ya da sadece tanıdığımı mı sanmıştım? Aklım çok karışmıştı.

İki saniye içinde düşündüğüm tüm bu seçeneklerden sonra, asıl düşünmem gereken şeyin; mesajı kimin attığı değil, benim bu mesaj karşında nasıl bir tepki vermem gerektiği olduğunu anlamıştım.

Hayatında benden başka biri olabilirdi? Tamam, kabul yakışıklı bir adamdı. Hatta fazla yakışıklıydı, biraz da karizmatikti. Onu görünce içimden bir şeyler ona doğru çekiyordu beni. Her şey iyi hoştu da benim gururum ne olacaktı? Bana yalan söylediyse, ne yapacaktım?

Derin bir nefes alıp dışarı verdim. Böyle kendi kafamdan kurup, kendi kendime oynamam olmazdı. Dizilerde ve filmlerde gördüğüm o salak kızlar gibi buradan kalkıp Kerem'in yüzüne bile bakamadan eve gidip, bulduğum tüm çikolatalar ve dondurmalarla yatağa girip, sabaha kadar ağlayacak, ondan sonrada ablama ya da Ece'ye ( hangisine denk gelirse artık) yaşananları anlatacak, kısa bir münakaşadan sonra keşke hesap sorsaydım diye pişman olacak kızlardan değildim ben.

Öncelikle daha bu sabah kendime söz vermiştim. Hayat bizim saçmalıklarımızla uğraşacak kadar uzun değildi. Biraz ciddi ve mantıklı davranmak herkesin yapabileceği basit şeylerdi. Bu yüzden yapmam gereken şey de çok açıktı.

Başımı tekrar Kerem'den tarafa çevirdiğimde kızgın bir surat ifadesiyle hala gelen mesaja bakmakta olduğunu gördüm. Telefonunu benden sakladığı falan da yoktu. Bu iyiye işaretti.

"Kimdenmiş?" diye sordum, düz ve sıradan olmasına çalıştığım sesimle.

"Bu kız bir gün beni öldürecek, ya da elimde kalacak!" diye bağırmaya başlamasını ise hiç beklemiyordum. Kulakları anında kıpkırmızı olmuştu.