Acımasızsın Sevgilim [Tamamlandı✔]

7.Bölüm: Zoraki Evlilik

Yorumlar neden bu kadar az? Beğenirler de öyle. Bu dünyada şiddet ya da o yaş sınırları yok diye mi kimse okumak istemiyor. Önemli olan bunlar mıydı yani? Gerçek olan duygular değil miydi? Benim gibi düşünen kimseler yok mu?

7.Bölüm: Zoraki Evlilik

Yüzümün şuan kıpkırmızı olduğundan emindim. Duyduklarıma inanmak çok zordu. Bana öyle bir bakıyordu ki benden bir tepki beklediği anlaşılıyordu ama ben ağzımı açıp tek kelime edecek durumda değildim ki.

"Kazadan önceki son anılarım seninleydi. Uyandıktan sonra da hep o günleri düşündüm. Seninle geçen yaz tatilini kafamda yüzlerce kez tekrar yaşadım." konuştukça beni daha da fazla utandırıyordu. Söyledikleri çok güzeldi. Hatta inanılamayacak kadar güzeldi.

Birinin bir yerlerde benim için tüm bunları düşünebileceği, hissedeceği aklımın ucuna bile gelmezdi. Üstelik tüm bunları söyleyen öyle sırdan bir adam da değildi. Ben, hiç bu kadar mutlu olmaya alışık değildim ki.

"Kerem ben ne söyleyeceğimi bilemiyorum. Öylesine şaşırdım ki." biliyorum duymak istedikleri bunlar değildi. Bende hep seni düşündüm, o günleri bende asla unutamadım dememi bekliyordu ama söyleyemiyordum işte.

"Haklısın. Ben bu güne yıllardır hazırlanıyordum. Sense beni böyle, birden karşında görünce şaşırmış olmalısın." yüzünde anlayışlı bir ifade vardı.

"Evet, babama bu konuda çok kızgınım. Kiminle buluşacağımı bir türlü söylemedi. Sen olduğunu bilseydim kendimi hazırlardım." aslında eğer söylemiş olsaydı neler olabileceğini tahmin etmem zor değildi.

Muhtemelen şu saatlerde Kerem'in karşısında değil, hastaneden olacağımdan adım gibi emindim. Fazla heyecandan kalp krizi geçirmiş olmam gayet olsaydı.

"Böyle olmasını ben istedim. Sana sürpriz yapmak istiyordum." gerçekten çok büyük sürpriz olmuştu. Neredeyse ruhumu teslim ediyordum.

"Gerçekten çok güzel bir sürpriz oldu. Seni tekrar gördüğüme çok sevindim." rüyamda görsem inanamayacağım bir şeydi bu ve şuan karşımdaydı.

"Bak, beni yanlış anlama lütfen! Benim tek istediğim seninle tekrar görüşebilmekti. Evlilik olayı tamamen babamların başının altından çıktı. Birden kendi aralarında anlaştılar. Seni istemediğin bir şeye asla zorlamak istemem." birden başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki.

Ben evlilik olayını tamamen unutmuştum. Kerem'in anlattıklarından sonra bambaşka alemlere dalmıştım. Şimdi ise bir yandan babamın evlenmem için seçtiği kişinin sevdiğim adam olduğunu öğreniyordum. Diğer yandan onun bunu istemediğini.

"Yani babamlar seni evlilik olayı için zorladı mı?" içim kan ağlaya ağlaya sormuştum bu soruyu. Tamam, bende buraya gelmek için zorlanmıştım ama benim durumum farklıydı bir kere. Ben kiminle evlendirilmek istendiğimi bilmiyordum ama Kerem her şeyi başından beri biliyordu.

"Tam olarak öyle değil." dereken gülümsüyordu. Eliyle saçını karıştırdı. Böyle ufacık bir hareketi bile yüreğimi hoplatmaya yetiyordu. Ona ne kadar kızsam da etkilenmeden edemiyordum.

"Nasıl peki?"

"Şirin, ben hayatımda sadece bir kişi olsun istiyorum. Bir kere evlenmek, bir kere aşık olmak ve sevdiğim kadının çocuklarımın annesi olmasını istiyorum. Böyle büyük bir kararı bir anda veremem, senden de bunu isteyemem. Kabul ediyorum, babam ilk bana böyle bir şey olduğunu söylediğinde çok heyecanlandım ama sen artık eski sen değilsin, ben artık eski ben değilim. Duygular zamanla değişmiş olabilir. En önemlisi belki senin kalbinde başkası olabilir." son cümleyi söylerken bana imalı bir şekilde bakmıştı. Haklıydı, artık ikimizde o eski küçük çocuklar değildik. Büyümüştük belki ama benim kalbim bir an olsun değişmemişti ki.