Acımasızsın Sevgilim [Tamamlandı✔]

8.Bölüm: Telli Duvaklı Gelin

Ablamız bir geldi pir geldi. Bakalım neler olacak. Hadi başlayalım bakalım.

8.Bölüm: Telli Duvaklı Gelin

Annemi böyle görünce bende ciddi bir şey var zannetmiştim. Bu ablamın her zamanki davranışlarından biriydi. Bundan önce en az yirmi kere daha eniştemi terk edip eve gelmişti.

"Aman anne benden ciddi bir şey oldu sandım. Ablamı bilmiyorsun sanki." dedim. İçim rahatlamıştı. Bu ablamın klasik kıskançlıklarından biriydi kesin. Daha önce defalarca böyle sebeplerden beni aramıştı.

"Bu sefer ciddi. Fatih'ten yardım bile istedi. Şuan yukarda konuşuyorlar." dedi endişeyle.

"Tamam, ben şimdi çıkar bakarım bakalım derdi neymiş." dedim, fazla kulak asmayarak.

"Sakın ablanı daha fazla kızdırma! Çocuğa bir şey olacak diye aklım çıktı az önce. Fatih'in çalışma odasındalar." ben eve ne umutlarla, ne için gelmiştim karşıma ne çıkmıştı. Şimdi olacak iş miydi bu? Tam da gününü bulmuştu.

"Tamam, merak etme." derken, merdivenleri sıkkın bir şekilde çıkmaya başlamıştım bile.

Annemin neden bu kadar endişelendiğini anlıyordum ama bence ortada bu kadar büyük bir sorun olması imkansızdı. Çünkü ablamın eniştemi ne kadar sevdiğini çok iyi biliyordum.

Amcamın odasının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım. Bakalım bu sefer başımızda nasıl bir bela vardı.

Kapıyı vurup içeri girdiğimde amcamın çalışma masasında oturduğunu gördüm. Burası amcamın işlerini halletmesi için dizayn edilmiş, ikinci katta bir odaydı. Fazla eşya yoktu. Bir çalışma masası ve misafirlerin oturabilmesi için iki koltuk. Masanın arka tarafı ise boydan boya bir kitaplıktan oluşuyordu. Çok hoş ve ofis gibi düzenlenmişti. Eşyaların çoğu beyazdı. Bu da ortamı daha ferah gösteriyordu.

Ablam masanın önündeki koltukların sağ tarafında oturuyordu. Elleriyle yüzünü kapatmıştı. Amcam ise yüzünde bıkkın bir ifadeyle ona bakıyordu.

"Ha, iyi ki geldin Şirin gel! Şu ablanı al başımdan." dedi beni görünce. Ablam ise benim geldiğimi amcam söyleyince fark etmişti. Hemen yanıma gelip bana sarıldı.

"Şirin, bana yardım et." dedi ve ağlamaya başladı.

"Dur bir dur. Ne oldu? Neden ağlıyorsun?" onu kendimden biraz uzaklaştırdım. Yüzünü gördüğüm anda bende kendimi çok kötü hissettim. Mavi gözleri kıpkırmızı olmuştu. Açık kahverengi saçları ise dağılmıştı. Perişan görünüyordu. Sorun tahmin ettiğimden çok daha büyüktü sanırım.

"Tarık'tan boşanıyorum ben Şirin. Fatih'ten bana yardım etmesini istedim ama yardım etmiyor. Nasıl bir amca yeğenin boşanma davasına bakmak istemez." amcama sinirli bir şekilde bakmıştı. Amcam ise hiç oralı olmamıştı.

"Abla bir sakin ol ya! Geç otur şöyle her şeyi baştan anlat. Ne demek boşanıyorum?" ablamı kolundan tutup az önce kalktığı koltuğa oturtmuştum. Karşısına da ben oturdum.

"Şirin kaç yıllık hukukçuyum ablanın anlatılarından sonra avukat olduğuma pişman oldum inan." elimde olmadan gülümsemiştim. Amcamın ablamdan bezmiş halleri gerçekten komikti. Onun bu tepkilerinden ablamın abarttığı kadar bir şey olmadığını anlıyordum ve bu beni rahatlatıyordu.

"Anlat bakalım abla, ne oldu?" dedim. Cidden merak etmiştim. Olay neydi de herkes başka bir tepki gösteriyordu.

"Tarık bana sormadan bir şey yaptı." dedi. Gözlerinden ateş çıkıyordu. Tarık eniştem bu kadar korkunç ne yapmış olabilirdi ki?