Acımasızsın Sevgilim [Tamamlandı✔]

67.Bölüm: Sorgu

Biraz da Fatih'e bakalım mı o zaman?

67.Bölüm: Sorgu

1,5 Ay Sonra

"Gülmesene, Kerem! Gülme ya." bana inat olsun diye daha yüksek sesle kahkaha atmaya başlamıştı.

"Bak, sinirlenmeye başlıyorum ama." kolunu tutup dürtmeye çalışmıştım ama durmuyordu.

"İyi tamam, ben kendim gider alırım o zaman." birden ayağa kalkınca, o da kalkmıştı.

"Tamam, tamam bak durdum. Ben giderim, sen burada uslu uslu otur." derin bir nefes alıp sonunda durmayı başarmıştı. Beni omuzlarımdan tutup geri oturtmuştu.

"İyi ama çabuk ol. Çok canımız çekti, biliyorsun!" derken elimi karnımın üzerine koymuştum. İkizler burada sağlıkla büyüyorlardı. Artık kritik dönemi atlatmış sayılırlardı.

Üç aylık hamileydim. Zor geçen bu aylarda özellikle Kerem, sonra da ailem bana ellerinden geldiğince destek olmuşlardı. Kötü günleri beraber atlatmış ve sonunda biraz da olsa rahata kavuşmuştuk. Doğuma kadar yine de dikkatli olmam gerekiyordu ama en azından ilaçları kullanmayı bırakmıştım.

Tek sorunum vardı. Normal hamilelere göre karnım biraz fazla büyümüştü sanki, ya da ben öyle hissediyordum. Gerçi annem bunun normal olduğunu söylüyordu ama ben yine de korkuyordum. Sanırım doğuma kadar kapılara sığamaz olacaktım. Kerem'de artık beni beğenmeyecekti.

"Biliyorum benim güzellerim." eğip anlıma, sonra da karnıma küçük bir öpücük kondurmuştu.

"Neler oluyor bakayım burada?" salona giren amcam sormuştu bunu.

"Hiç, benim canım karımın canı muşmula istemiş. Bende onu almaya gidiyorum." diye açıklamıştı Kerem.

"Hmm... geçmiş olsun." bunu söyleyişinde bir ima vardı amcamın.

"O ne demek, amca ya?" diye çıkıştım hemen.

"Artık doğuma kadar canın başka neler ister bilemem." iki elini havaya kaldırıp indirmişti. Sinir olmuştum şu an.

"Sorma bence de." bir de onaylamıştı onu Kerem.

"Aşk olsun, çok kötüsünüz. Zaten haftalardır mide bulantısından doğru düzgün bir şey yiyemiyorum. İlk defa canım bir şey istemiş, hemen isyan etmeye başlıyorsunuz." dudaklarımı üzgünce kıvırmıştım.

"Fatih, karımla doğru konuş lütfen. O ne istiyorsa ben ona bulur, alırım." gönlümü almaya çalışıyordu ama yemezdim ben bu numaraları.

"Şimdi ben mi suçlu oldum yani?" birde mağdurmuş gibi davranıyordu, amcama bak.

"İkinizde birbirinizden betersiniz. İstemiyorum ben hiç bir şey. Odama çıkıp dinleneceğim." bu ikisinin bu kadar iyi anlaşması artık sinirlerimi bozmaya başlamıştı.

"Tamam tamam sakin ol hayatım. Ben şimdi gidiyorum ve hemen alıp geliyorum." diye hızla kaçmaya çalışmıştı.

"Sen bittin, Kerem Behramyan! Doğruma kadar benden çekeceğin var." gözlerimi kısarak tehdit etmiştim onu.

"Ona ne şüphe?" demişti amcam hemen.

"AMCA!" diye sinirle bağırmıştım.

"Ben kaçtım o zaman." Amcam da merdivenlere yönelmişti.

"Hiçbir yere gitmiyorsun. Gel otur, seninle bir şey konuşmamız lazım." dedim hemen.

"Benim işim var ama." diye karşı çıkmıştı.