Acımasızsın Sevgilim [Tamamlandı✔]

36.Bölüm: Nikaha Hazırlık

36.Bölüm: Nikaha Hazırlık

"Söyledim. Kerem'e anlattım." dedim.

"Sonra ne oldu peki?"

"Biraz şaşırdı. Fikrimi değiştireceğimi düşünmüyordu sanırım." öylece kala kalmıştı karşımda.

"Sonuç? Nasıl olacak şimdi? Bir plan falan yaptınız mı?" merakla sormuştu. Kerem'le buluştuktan sonra kafeye, Ece'nin yanına gelmiştim. Mutfakta bir köşede konuşuyorduk. İçerde bizden başka kimse yoktu.

"Kerem amcamla konuşmuş dün akşam. İkisi düşünmüşler. Nikah yurt dışında olacak. Kerem'in arkadaşı ayarlayacak her şeyi." hala inanamıyordum olanlara. Bunları söylemek bile o kadar tuhaf geliyordu ki.

"Fatih abi biraz yumuşadı o zaman? Yardım ettiğine göre."

"Sanmıyorum. Bu sabah odama geldi. Görmeliydin Ece. Yüzüme bile bakmadı. Çok kızgın bana. Daha çok kırgın ama." hali gözümün önüne geldikçe kalbim sıkışıyordu. Bir taş oturmuştu içime.

"Acaba ona söylen mi Şirin? En azından gerçeği bilse..." diyecek olmuştu ki araya girmiştim.

"Hayır, olmaz! Ben de düşündüm bunu ama olmaz."

"Nedenmiş?"

"Çünkü eğer ben amcamı tanıyorsam gerçeği öğrendiği anda Kerem'le aramıza babamların ördüğünden çok daha büyük, aşılmaz bir duvar örer. Telefonla görüşmemize bile izin vermez. Bir daha da ikna edemem onu." keşke her şey bu kadar zor olmasaydı ama gerçek buydu.

"Orası da öyle, evet." demişti kabullenircesine.

"Neyse, kapatalım artık bu konuyu. Sen de poğaçalarına geri dön." sonuna kadar gitmek istiyorsam daha fazla konuşmasak iyi olacaktı.

"Bırak şimdi poğaçayı falan. Çok kısa bir zamanımız var ve sen evleniyorsun. Gidip alışveriş yapmamız lazım bizim." deyip, neşeyle koluma girmişti.

"Ne alışverişi?"

"Kot tişört evlenecek halin yok ya! Sana bir gelinlik almamız lazım." bu aklımın ucuna bile gelmeyen bir ayrıntıydı.

"Gelinlik falan istemiyorum ben Ece." böyle gizli saklı evlenirken gelinliğe falan ihtiyacım yoktu.

"Hayır! Asla izin vermem. Her genç kızın hayalidir beyazlar içinde evlenmek ve senin de hayalindi hatırlatırım!" az kafa ütülememiştim bu konuda Ece'ye.

Evleneceğim gün giyeceğim beyaz gelinliğimin modeli her yıl değişmişti rüyalarımda. Bir yıl balık modelden yana oluyordu gönlüm, diğer sene prenses, a kesim falan derken hepsini çok iyi biliyordum.

Hayaller kurarken gelinliklerin modelleri değişiyordu belki ama yanımdaki damat adayı hiçbir zaman değişmiyordu. Hepsinde aynıydı. Bunca zaman kalbim de olan ve yeri değişmeyen kişiydi. Kerem'di.

Ama hayaller ve hayatlar aynı olmuyordu maalesef. Yaşadığımız bu dünya da içinde yaşayan insanlar da tos pembe değildi. Ben de son zamanlarda rengimi kaybetmiştim.

"Bunlardan önce annemleri düşünmem gerekiyor. Evde olmayacağım günler için bir bahane bulmalıyım." daha büyük sorunlarım vardı benim.

"Onu da düşünürüz. Aynı anda ikisini birlikte yapabiliriz herhalde değil mi?" çoktan kapıya doğru sürüklemeye başlamıştı beni. Kafasına koyduğunu illa yapacaktı.

"Anneme ve babama da yalan söylemek zorunda olmak çok canımı yakıyor benim Ece." derken durdurmuştum onu.

"Seni anlıyorum Şirin ama sürekli bunları düşünerek kendine eziyet ediyorsun. Bu yola kesin kararını verip çıkmayacaksan, şimdi şuan bırakalım bitsin." beni serbest bırakmıştı. Kolumdan çıkmıştı.