Mortem

Chapter 34: Messed Up

Kaori's Point Of View

"Why didn't you recognize me?" ang sabi nito.

Wala naman akong maisagot na kahit ano kasi natigilan ako sa pagaakala kong si Johann ang lalaking nasa likuran ko. Natigilan kaming dalawa sa nangyari at ang kaninang masayang pangbungad ni Mark ay biglang napalitan ng isang dismayadong ekspresyon sa kanyang mukha.

Umupo siya sa may tabi ko na may malungkot na mukha. Ramdam ko ang pagka-dissapointed ni Mark sa ginawa ko. Nagkrus siya ng kamay at saka tumingin sa aking mga mata. Seryoso ito at bakas ang walang halong biro dito. Hindi mo rin mababakas sa kanya ang mga nangyari kanina. Sadyang kinalimutan na kaagad ata niya ang mga iyon.

"Did I make you dissapointed?" ang tanong ko sa kanya na walang halong pag-aalinlangan. Actually, kanina ko pa kasi iniisip ang sasabihin ko sa kanya kapag nakita ko siya kaya I ended up questioning him why.

"No. Not really." tila wala siyang kagana gana sa pakikipagusap sa akin. Seryoso din ito sa bawat sinasagot niya sa akin at diretso lang lagi lahat sa isang sagot. I don't like this! I actually want to confront him or comfort him if he have a problem. Ayokong ganito kaming dalawa. Feeling ko tuloy ay ang awkward awkward naming dalawa sa isa't isa. I really don't f*cking want this wall between us.

"Tell me! Kung may nagawa man akong masama sayo or is there's something that I do for you to become pissed off? You know, just tell me. Tell me everything." ang sabi ko. Halos mangiyak ngiyak na kasi ako habang nagsasalita sa harapan niya.

"You're crying." ang sabi niya. Tsaka naman niya pinahid ang bawat luhang pumatak sa aking pisngi gamit ang kanyang hinlalaki. Yes, I am crying because I... I... I care for our relationship! You bastard!

"No. I'm Not!" ang sabi ko kahit na halata namang umiiyak talaga ako. Hindi ko kasi napigilan pa ang bugso ng aking damdamin habang kinakausap ang lalaking pinaka- pinakaclose ko sa aking mga kaibigan.

"Huwag ka ngang umiyak! Hindi at wala namang sa iyo ang problema kundi sa akin. Masyado kasi akong mababaw pagdating sa feelings ko."

Nagulat nalang ako ng bigla akong halikan ni Mark sa aking labi. Hindi ako nakagalaw noon at halos hindi ako makapagisip ng maayos ng ginawa niya iyon.

IT'S MY F*CKING FIRST KISS, YOU BASTARD PIECE OF SH*T!

Hindi ko namalayang napadampi na pala ang aking mga maiinit na palad sa kanyang pisngi. Unti unti ko siyang itinulak sa pagkakahalik sa akin. Atng magkahiwalay na kami'y kaagad ko naman siyang sinampal at tumayo na ako sa pagkaakupo ko sa bench.

"What were you thinking, Mark?! You're so gross!" ang sigaw ko sa kanya. Nagulat naman sya at kaagad na natauhan sa nangyari.

"I'm really really sorry for what I did, Kaori. Nawala lang talaga ako sa sarili ko kanina." This is the first time that I saw him drunk.

Amoy na amoy ang alak sa kanyang hininga. Kaya pala kanina pa ay iba na ang amo'y niya. And speaking of, Where the hell did he buy or drink a f*cking alcohol?!

"Teka, Why are you drunk? Sino bang nagsabing pupuwede kang maglasing?! It's bad for your health at alam mo iyon pero ginawa mo pa rin? Gusto mo ba talagang magalit ako sayo?!" ang sermon ko sa kanya.

He seemed passed out kaya para akong nagsasalita sa hangin. He didn't undersand what I am saying kasi nga halos makatulog na siya sa upuan sa sobrang kalasingan. Kaya pala ibang iba ang attitude niya kanina ng nasa likod ko siya. He seemed very exhausted and drunk, very drunk.

So, kasi nga he seemed passed out naman na. I take him to our dorm. Katok kasi ako ng katok sa dorm nila at wala namang sumasagot. Wala naman akong keys noon kaya hindi ko mabubuksan kaya I chose to take him to our dorm. Syempre, para magawa iyon kailangan kong dumaan sa mga steps na sinabi sa akin nila Ate Reizza.

1st step: Kung ikaw ay magdadala/ maguuwi ng isang lalaki sa girl's dorm ay siguraduhin mo munang walang nakakita sayo.

2nd step: Kapag nagawa mo ang una ay good job! Malapit mo nang ma-accomplish ang goal mo. Sunod naman ay siguraduhin mong walang nakasunod sayo. Maaari kasing isumbong ka ng makakaita sayo o kung may nakasunod man sayo.

3rd step: Don't you ever passed by a guard's house. Siguradong sa guidance counselor o di kaya'y kay Naive ang tuloy mo. Kung kailangang kailanagan mong dumaan sa guard's house at wala kang ibang daan. Ibahin mo ang ruta mo o di kaya'y gumawa ka ng paraan para hindi mapansin ng guard na may kasama ka.

4th step: The most important and last last step. Kapag nakarating ka na sa dorm mo ay mabilis mong papasukin ang kasama mo at bago iyon ay magmasid masid ka muna para malaman mo kung may sumusunod ba sayo. Then, huwag pag-stay-in ang lalaki sa loob ng dorm ng hanggang gabi. Good Job!

Marami talaga akong mga kagagahang natututuhan kay Ate Reizza. Paminsan-minsan kasi'y naguuwi o nagdadala siya ng lalaki sa dorm. She even share her personalized steps in accomplishing that goal. Hinngil sa pagbabawal ng school ay ginagawa pa rin niya.

And yet, hindi ko inaasahang magagamit ko pala ang mga steps na iyon! Well, thanks for her and her sh*tty way of bringing a guy in a girl's dorm. Maraming maraming salamat sa kanya. Sinunod ko naman lahat ng sinabi niya. Nagmasid masid ako sa paligid at wala namang nakasunod sa amin. Wew!

"Here, dito ka muna Mark! You really are drunk!" ang sabi ko ng maibaba ko siya sa sofa. Amoy na amoy pa rin ang alak sa kanyang sistema. At ngayo'y kumapit na rin iyon sa akin. Amoy alak na rin tuloy ako. Pumunta ako sa may kwarto namin para makapagpalit ng damit. Pagkatapo ay kumuha na ako ng bmpo't tubig para ipampunas kay Mark ng mawala naman ang hangover ng lalaking iyon.

Do I have to take off his shirt? Or Not?

Nah! Pupunasan ko nalang ang ibang parte ng katawan niya without taking off his shirt or either his pants. Baka kung ano pang bagay ang makita ko T_T

"Hey! Huwag kang malikot! Ikot ng ikot eh. Hindi kita mapunasang bata ka!!" ang sigaw ko. Kanina pa kasi siya galaw ng galaw at hindi mapakali. Kala mo kiti-kiti eh.

"Kaori..." tinawag niya ang pangalan ko kaya't napatingin ako sa maamo niyang mukha.

Hinila niya ako mula sa pagkakaupo ko sa upuang malapit sa sofa. Sumubsob tuloy ako sa dibdib niya. Niyakap niya ako ng mahigpit sanhi para mairita ako. Halos hindi na kasi ako makahinga sa gingawa niya.

"I... I... I..." ang sabi niya.

Nagpumilit naman akong makawala sa pagkakayakap niya ngunit masyado siyang malakas para makawala ko dito. So, all I do is listen to his heartbeat and his breathe in my head. hinintay ko rin na ituloy ang sasabihin niya kanina. Ngunit nang sinabi niya iyon ay hiniling ko nalang dapat sana na hindi ko nalang nalaman o di kaya'y pinigilan ko siyang sabihin ang bagay na iyon.

"I Love You, Kaori. I really really love you, My Sunshine." halos hindi ko na marinig ang sinasabi niya kasi pahina na ng pahina ang boses niya. I guess he is asleep.

But,

HE LOVES ME?!

Hinigpitan niya ang kanyang pagkakayakap sa akin. Actually, I'm liking it. Mas komportable ako dito.

Bumuhos ang ulan kasabay ng pagbibigay sa akin ng init ni Mark. Yakap yakap niya ako ng matagal... matagal... matagal. I even found myself also asleep.

"And what you guys think you're doing? Nawala lang akong saglit nagme-make love na kayo diyan?" nagpanting ang tainga ko ng makarinig ng isang malakas na sigaw.

Yeah, she's here and we're done as f*ck.

A/N: don't forget to vote, comment and share.

[SURVEY] (Please answer in the comment box)

For you guys. What is really the meaning of the thing we called LOVE? Or do you ever feel inlove?