Dead Heart (#RoseAwardsJune2019)

Chapter 41

Reya's POV

Hindi ko na hinintay na magsalita siya. Agad akong tumayo at nagderetso patungong pintuan. "Its not yet time to tell you." I said before opening the door.

Nanlaki ang mga mata ko nang tumambad sa akin ang mukha ni Silver. "Damn! Ginulat mo ako!" asik ko.

Hindi siya sumagot. Sinundan ng mga mata ko ang direksyon na tinitignan niya. And my sight landed at Celine. Namimilog ang mga mata niya. Maging siya ay nagulat din.

Napangisi ako. "Sige. Marami rin yata kayong dapat pag-usapan." Sabi ko sabay tulak kay Silver papasok. I've witnessed how he cared a lot for Celine. At sa hitsura niya'y narinig niya ang aming pag-uusap kanina.

Tuluyan na akong lumabas at isinara ang pinto.

Celine's Person's POV

"Narinig mo ba kami?" Mahinang tanong ko. God, angdaming nangyayari ngayon.

"Oo. Narinig ko ang lahat." sagot niya. Lumapit siya sa kinaroroonan ko. Pinunasan ko ang mga luha sa kanyang mata ngunit kahit anong gawin kong pagpigil ay ayaw pa ring tumigil ng mga mata ko sa pagluha.

"Ngayon alam ko na kung ano ang namamagitan sa inyo ni Renzo at maging ng mag-amang Felipe. Kung bakit gumagawa ka ng blogs at nagtatago sa alias na HiddenTruth. Its about your past. Nakaraan na ni minsan hindi mo sinabi sa akin." Bakas sa boses ni Silver ang pagtatampo. Subalit parang may mali?

"I'm sorry. Paano mo nalaman na iyan ang ginamit kong pangalan?"

"May aaminin ako. Nakita kita sa office mo isang beses na nagta-type sa laptop. Papasok sana ako para tawagin ka dahil may customer tayo pero busy ka sa ginagawa mo kaya nakisilip muna ako nang di mo alam. Ako ang nagsabi kay Renzo tungkol sa pagsusulat mo, na ikaw si HiddenTruth."

"Ah... Ano? So ikaw pala? Silver naman! Bakit mo ako pinangunahan? Look what happened? Kinailangan ko tuloy umamin. Alam kong malalaman din nila pero hindi pa sana ngayon. May mga gusto pa akong isulat."

"At iyan pa talaga ang inaalala mo? Sa tingin mo bakit ko ginawa? Iyon ay dahil may kutob ako na kaya ka dinukot ay dahil sa pagsusulat mo. Celine, this time, tama si Reya. Puwede kang mamuhay ng matiwasay at tahimik..."

"Ilang beses ko bang uulitin? I want justice for my bestfriend and her father. Kahit pa ikapahamak ko ito. Hindi niyo maiintindihan dahil wala kayo sa sitwasyon ko."

"Iyan ba talaga ang dahilan o may iba pa? Is it because of Lorenzo Andrews? Baka naman dahil may gusto ka  sa kanya?" Deretsahang tanong ni Silver.

"Silver!"

"May gusto ka sa kanya. Hindi mo iyan maitatago sa akin Celine. Kilala na kita."

"No." Mariin kong sagot

"Yes." Salungat namang muli ni Silver.

"Oo na! Nagkagusto ako sa kanya. Masaya ka na? Pero noon iyon. Hindi ko alam pero wala na akong makapa sa puso ko. Noong bumalik siya, gusto kong alisin sa puso niya ang guilt sa mga nangyari noon kahit pa mismong sarili ko ay hindi pa rin nakakalimot. May nararamdaman akong kakaiba tuwing nariyan siya. Nasasaktan ako kapag nasasaktan siya. Lagi niyang bukambibig ang kaibigan ko. Ni hindi ko nga alam kung nakikita rin ba niya ako? Subalit nagbago ang lahat nang makilala niya si Reya. At ito ang naging way para maintindihan ko kung ano ba talaga ang nararamdaman ko... I want him to be happy. At sa tingin ko kayang gawin iyon ni Reya. Sa ngayon, ang mahalaga sa akin ay ang mabunyag ang katotohanan. Hustisya ang gusto ko para sa kaibigan ko."

"Pero paano kung nakikita lang ni Renzo si Merian kay Reya? Sa palagay mo rin ba may gusto sila sa isa't isa?" tanong ni Silver.

"Hindi ko alam. Basta ang alam ko, iba si Renzo kapag kasama niya si Reya. At si Reya, kahit hindi maganda ang ugaling pinapakita niya, may kabutihan pa rin siyang tinatago, Silver. Siguro nga maaaring magbago ang isang tao. She risked her own life to save me."