Dead Heart (#RoseAwardsJune2019)

Chapter 33

Hi! angelvsdevel07. This is for you. Thank you ulit sa pagbabasa <3. Sana hindi kita madisappoint.
————————

Reya's POV

Napapikit ako habang hinihintay na kumalma ang rumaragasang kabog ng aking dibdib at ang pag-asam na puntahan ang lalaki kanina. Ang sarap sigurong magpakilala sa hayop na iyon?! Humigpit ang kapit ko sa laylayan ng dress na suot ko.

Naramdaman ko na lang ang paglapit ng kasama ko sa loob ng clinic kaya nagmulat ako ng mga mata.

He's holding a glass of water. "Reya, hindi ba?"

Nakatitig lang ako kay Silver at hindi nag-abalang sagutin ang tanong niya. Ngayon ko lang napagtanto na mukha siyang bagong gising. Halata na may hang-over pa siya.

"O" alok niya sa tubig. Huminga ako ng malalim bago tanggapin ito.

"Where's Celine?" Tanong ko na lamang.

"She's outside. She's with her brother right now. Mamaya-maya rin nandito na sila." Sagot niya saka bumalik sa pwesto niya kanina kung saan nakatali ang aso. Umupo siya para maka-level ito. He pats the dog's head.

Ininom ko naman ang tubig na bigay niya. Kailangan ko ito nang mapakalma ang sarili.

"May problema ka ba? You look scared."

Napataas ang kilay ko sa narinig. But I can't say "mind your own business". Baka palayasin niya akong bigla. Or siya pa ang awayin ko. Sanay naman na akong mag-umpisa ng away... Pero, can't I change my attitude? Duh! I'm not telling that I will totally become an angel.

For how many years, namuhay ako na parang patay. Wala akong kinausap na matino o kinaibigan. Para silang mga ahas sa paningin ko. Nanglilingkis, nangangagat kaya kailangan kong unahang itaboy. Hanggang sa namalayan ko na lang na kusang lumalayo na pala ang lahat sa akin.

Masama ba na makipag-socialize? Sa mga piling tao lang naman. Kahit ilang linggo lang... Maramdaman ko naman na nabubuhay pa rin ako.

Ang pader na itinayo ko, kailangan kong panipisin kahit kaonti lang.

"So family day pala ngayon?" Paglilihis ko sa katanungan niya. Nagkibit-balikat siya.

"I'll go ahead." Paalam ko nang mailapag ang baso sa lamesang nasa gilid. Mabigat ang katawang tumayo ako para lumabas.

The glass door suddenly opens. Pumasok si Celine kasunod ng isang lalaking kasing-puti niya na may buhat na batang babae. Siguradong kapatid ni Celine ang lalaki. He's an older version of the white lady.

Napatingin silang lahat sa akin na ang ekspresyon sa mukha ng dalawa ay hindi maipinta lalo na ang kanyang kuya.

Huli na... Naisip ko na ganito ang mangyayari kaya't ninais ko ng lumabas ng lugar na ito pero naabutan na nila ako.

"Why? Para kayong nakakita ng multo." Mataray na pasaring ko. If Celine and Merian know each other, of course the brother knows too.

Unang nakabawi sa pagkabigla niya si Celine. Aligaga siyang tumingin sa kuya niya pagkatapos ay sa akin.

"Ahmm. You are here." Nagtatanong ang mga matang sabi ni Celine.

"Daddy, there's a dog!" Nagpababa ang batang babae. Bago siya lumagpas sa akin at ngumiti muna sa akin ang batang bilugan ang mukha. Naalala ko tuloy ang batang sinungitan ko dati. Hindi ko na siya nakita simula nang paiyakin ko ito. Isang pakiramdam na hindi ko mawari ang biglang lumukob sa akin. Tsk!

Siguro apat o limang taon ang edad ng bata. Dumiretso siya sa pwesto ni Silver na alam kong nagmamasid sa amin.

"Actually, napadaan lang pero paalis na rin."