THIS IS US

TWENTY SEVEN

JURIS

Pagkabalik ko sa bar ay agad akong bumalik sa table namin. At nang makita ko si Baste ay dali dali ko itong hinatak at sinuntok. Gulat ang rumehistro sa mga mukha nila. Maging ito ay gulat din.

"What the hell is your problem?!" Sigaw na tanong nito sa akin. Poker face ko itong tiningnan.

"I just feel the need to punch you idiot" Walang emosyong sabi ko saka lumagok ng alak.

"What was that for?" Tanong saakin ni Amber. Kita kong gulong gulo ang mukha nito.

"Ask her. Siya lang may alam ng sagot" cold na sabi ko. Saka uminom ulit.

Alam ko kung anong ginawa niya kay Jaecee. Alam ko kung paano niya sinaktan ito. At ang ibang mga kaibigan namin ay walang alam kung bakit nga ba naghiwalay ang dalawa. Pero ako? Alam ko lahat.

Nandoon ako nung sinabi niya lahat Kay Jaecee. Narinig ko lahat. I was about to talk to her that time. I want to talk to her about me and Gigi. But she's not answering her phone, so I decided to go to her house. At yun ang nadatnan ko.

Hindi ako nagpakita sa kanila. Nakinig lang ako. Alam kong mali pero ginawa ko pa rin. I feel their pain that time. Nasasaktan silang pareho. At nasasaktan ako para sa kanila.

I don't understand why Jaecee are the one to suffer when we know for a fact that it wasn't her fault. I wanna punch Baste that time but I contain myself. Hindi tama ang ginawa niya. Oo, mabigat ang nagawang kasalanan ng kapatid ni Jaecee but it doesn't mean na siya dapat ang magdusa. It's not Jaecee's fault after all.

Hindi din ako naniniwalang hindi niya minahal si Jaecee. I can see it in her eyes. She love Jaecee. Pero mas pinili niya ang magalit.

At ng makita ko si Jaecee kanina, I can see how miserable she is right now. She's lost. Hindi madali ang pinagdadaanan niya. That's why I gave Baste a punch. Kasi nakaganti na siya, pero bakit patuloy niya paring sinasaktan si Jaecee? Kulang pa ba yung binigay niyang sakit? Those words that she said to Jaecee was like a knife. At kahit gaano pa itago ni Jaecee ang nararamdaman niya ay kitang kita parin ang sakit na dumaloy sa mga mata niya ng mga oras na yun.

I don't pity her. I'm just hurt, seeing her hurt. She already became one of my friend.

"I have to go" paalam ko sa mga kaibigan ko. Hindi ko na hinintay ang sagot nila at umalis na ako.

Nagdrive ako patungo sa bahay ni Gigi. I know it's late but I just want to see her.

Pagkarating ko sa tapat ng bahay niya ay dali dali kong denial ang number niya. Nakailang ring bago niya sinagot ang tawag.

"Hello" bati nito. Napangiti ako. Mukhang bagong gising. Malamang, it's already 1 am for Pete's sake.

"Did I wake you up?" Tanong ko. Minsan talaga may pagkatanga din ako. I heard her chuckle. Kaya napatawa nalang din ako.

Siya lang nakakagawa sakin nito. Siya lang nakakapagpalabas ng iba't ibang emosyon ko.

"Ano sa tingin mo?" She ask. I know she's smiling right now.

"I'm here in front of your house. Can you come here?" Wala akong nakuhang sagot galing sa kanya. Pinatay na nito ang tawag.

Ilang saglit lang ay nagbukas na ang gate ng bahay nila. Hindi ako bumaba ng kotse, tiningnan ko nalang siya hanggang sa makapasok siya ng kotse ko.

"Hobby mo na ba 'to?" Tanong niya habang nakatingin sa akin. I chuckled. Medyo napapadalas na kasi ang pagpunta at pag istorbo ko sa kanya ng ganitong oras.

"Ayaw mo ba?" Nakakalokong tanong ko na ikinangiti nito.

"No. I love it. It feels like, I'm the only one you want to see first thing in the morning" natatawang turan niya na ikinatawa ko.

"Mm. Sort of." Natatawa ko namang sagot bago napabuntong hininga.

"What's wrong?" She ask and hold my hand. I gently squeezed it and look directly into her eyes. She also met my gaze.

"We met Jaecee" panimula ko. Natigilan naman siya at biglang binalot ng lungkot ang mga mata.

"Nandoon din ba si Baste?" Tanong nito. I nodded.

"They met again. Sa isang taong hindi nila pagkikita, finally they met again" pilit ang ngiting saad ko.

Narinig kong napabuntong hininga siya kaya naman ay pinisil ko ulit ang kamay niya.

"How is she? Si Jaecee? How did she handle it?" She asked. Concern is visible in her eyes.

"She's a messed. She's miserable. I can see it. She's still hurt." Malungkot Kong kwento.

"She really is. Isang taon na niyang sinisira ang buhay niya. Hindi ko nga alam kung kelan ko huling nakita ang totoong ngiti niya eh. I just missed her. I miss her so much" madamdaming tugon niya.

"You know what's funny? I punch Baste. That idiot. Nakita ko kung ganu siya kagalit kanina sa kung anong nakikita niya kay Jaecee, pero hindi niya alam na siya ang dahilan non. Alam ko mahal niya parin si Jaecee, pero pinangungunahan siya ng galit. I saw how she get jealous seeing Jaecee making out with that girl named Dani." Dugtong ko pa. Napailing nalang si Gigi.

"She deserves that punch though. I hate your friend. I hate her for hurting my friend. Pero hindi ko siya masisisi, masakit at masalimoot ang nangyari sa kanya. She's just a victim, so as Jae, pareho lang silang biktima" sagot niya.

Pareho kaming nasasaktan sa sitwasyon nilang dalawa.

"Masyadong mabigat ang pinagdadaanan ng dalawa. Alam ko namang mahal parin nila ang isa't isa. Pareho silang galit sa isa't isa. That means they still care for each other. Maybe we just have to wait, and let love finds it's way to where it really belongs. And I still believe that it belongs to them. I'm just hoping that maybe love will be enough to heal their wounds and enough to forgive." Sabi ko ng nakangiti saka siya niyakap.

"I'm praying for that to happen. Let's just hope for the best." Sagot naman niya at niyakap din ako pabalik.

"If something happens that will measure our relationship or how much we love each other, I would like you to promise me one thing. That whatever happens, you will never give up on us. Promise me" I told her. Kumalas naman ito sa pagkakayakap saka ako tiningnan ng mataman sa mga mata.

"I promise. I will never give on us." She sincerely said. Kaya napangiti na din ako.

"I also promise you that. Gosh. Iloveyou so damn much. I even chose you over my bestfriend. How can I gave you up? I can't imagine my life without you. I just.. I just love you" napatawa naman siya sa sinabi ko. But I can see how happy she is right now. I can see it in her eyes. Oh gosh. I love this woman so much. Ilang beses ko na bang sinabi yun? I just can't help it. I'll never get tired saying it and telling it to her.

"Iloveyou too. So much. Masyado naman yatang madrama baby ko ngayon?" Pang aasar niya na tinawanan ko nalang saka siya niyakap ng mahigpit.

"Sige na. Go ahead. Matulog kana. May pasok ka pa mamaya eh." Turan ko.

Tumango naman ito saakin. I look at her and give her a kiss in her lips. It last for just a minute. Ayoko pa sanang putulin but she needs to rest.

"Goodmornight" nakangiting paalam nito.

"Goodmornight. Iloveyou." Nakangiting sagot ko. Bumaba na siya ng sasakyan pero bago ko pa man buhayin ang makina ay bumalik siya.

"Sleep here." Turan nito. Lumawak ang ngiti ko saka walang pag dadalawang isip na bumaba ng kotse.

Pumasok na kami sa loob. Darating din ang araw na sa iisang bahay na tayo uuwi.

I smiled at the thought. Soon.