THIS IS US

EPILOGUE

JAECEE

"Kuya, kumusta ka diyan? Malapit na pala ang kasal ko. Pagkatapos ng kasal ni Ria at Jen, aasikasuhin na din namin ni Baste ang kasal namin. Sayang wala kana. Sana masaya ka para saakin" nakangiting kausap ko sa puntod ni Kuya.

Ngayon ay babyahe na kami papuntang New Zealand. Doon kasi gaganapin ang kasal ng dalawa.

"Wag kang mag alala Kuya, Hindi ko pababayaan ang kapatid mo. Kahit na masyado siyang brutal eh mahal na mahal ko naman po" natatawang kwento ni Baste.

I'm very happy looking at her without any anger in her eyes. You can only see, happiness, contentment and love.

Ilang sandali lang ay nagpaalam na kami. Saka naman kami dumiretso sa mga taong mahalaga Kay Baste. Inilapag namin ang bulaklak na dala namin sa puntod nito.

"Mom, Dad. Ikakasal na ako. Sayang lang at hindi kayo ang maghahatid saakin sa altar. I'm very happy mom, dad. Always guide us. And please thank God for me. For giving me this beautiful woman beside me." Nakangiting sabi nito. Napangiti naman ako. She never fails to make me feel loved.

"Tita, Tito. Don't worry about your daughter, I'll take care of her. Maybe sometimes she needs some punch to be good. But don't worry po, because I love her so much" I sincerely said.

Pagkatapos ng ilang sandali ay nagpaalam na rin kami.

_____________________________________________

BASTE

I was stunned when Jaecee started walking in the carpet. Parang biglang tumigil ang mundo ko habang nakikita siyang naglalakad. Sobrang ganda niya. At parang siya lang ang nag iexist sa mga oras na 'to. Nasa kanya lang talaga ang focus ko. I don't know what have I done to deserve her.

"You're drooling dude" Basag ni Ejay sa moment.

"Hoy! Hindi pa ikaw ang ikakasal kung maka'emote ka diyan akala mo sayong moment 'to" si Juris yun.

Tsk. Kahit kailan talaga panira ng mga moment ang mga 'to. Magkakatabi kasi kami sa upuan. Habang sa kabilang parte naman ay sina Gigi, Brianne, at Zen. Habang kaming lima naman dito. Ako, si Amber, Juris, Ejay at Rick.

"Kahit kelan talaga mga panira kayo no?" Asar na sabi ko.

Tumawa lang ang mga ito sa tinuran ko.

"Si Ria at Jen muna ang bigyan natin ng moment" natatawang sabi ni Rick.

"Oo na! Mga unggoy!" Sumusukong saad ko.

Napatingin ako sa kabila saka muling tinitigan ang anghel na kanina lang ay naglalakad sa carpet. Tumingin naman ito sa akin saka ngumiti. Nginitian ko din ito.

"Iloveyou" I mouthed.

"Iloveyou too" sagot din nito. Bigla namang may sumiko saakin.

"Hoy! Landi!" Si Ejay.

"Bitter ka kasi! KJ kasi walang lablayf!" Inis na turan ko muli Kong tiningnan si Jaecee pero parang natatawa na ito. Siguro nahulaan ang nangyari.

Tumahimik lang kami ng nagsimula na ang seremonyas. Medyo matagal iyon hanggang sa nagpalitan na ng vows ang dalawa.

Habang kami, paulit ulit lang na nagpalalitan ng tingin.

Ilang oras din nagtagal ang seremonyas kasama na ang pirmahan at picture taking. Nang matapos at nag aya na sa reception. Ay agad kong hinila si Jaecee.

"What?" Natatawang tanong nito.

"Saglit lang. Namiss kita eh" sabi ko habang nakapulupot ang mga braso ko sa bewang niya. Ipinulupot naman nito ang mga braso sa leeg ko.

"Miss huh? Eh magkasama lang tayo sa kanina" sagot naman nito.

Napatawa ako.

"Eh sa namimiss kita eh. Bakit ba?" Turan ko. Siya naman ang natawa.

Sandali akong natahimik at pinagmasdan lang siya. I was mesmerized by her beauty.

"Iloveyou. Can't wait seeing you walking in the aisle" I said out of nowhere. Ngumiti naman ito saka tinitigan ako.

"Ako rin. Can't wait to spend the rest of my life with you" she said with full of sincerity.

Ipinatong ko ang noo ko sa kanya.

"Thank you, for giving me another chance to love you. For giving me a chance to show you how much I do. I can't imagine my life without you. So, thankyou for letting me stay beside you until our last breath. Thank you for choosing me over anyone. Kahit na nasaktan kita ng sobra ako parin ang pinili mo." I emotionally said.

Ngumiti ito.

"At Paulit ulit kitang pipiliin. Ikaw lang ang mahal ko, at ikaw lang ang mamahalin ko. Salamat din, for choosing to forgive and forget. I know it's not easy, pero ginawa mo. Thank you for choosing your love for me than your anger. Thank you for standing up for us. Siguro kung hindi mo yun ginawa wala tayo ngayon dito. And I'm glad that soon, I'll be marrying the woman I love. And that is you, SEBASTINE CONTES-RIVERO" Sabi naman nito. I can also feel the sincerity in it.

Pero may hindi pa pala ako naitatanong sa kanya.

"How did you know my full name?" I asked. Ngumiti na naman ito.

"Remember the letter from Kuya? He knows you, maybe after what happened, inalam niya ang pangalan mo. Anyway why did you hide it?" She asked out of curiosity.

"Sikat sa business industry ang mga magulang ko, ayokong pagpyestahan ng press if they find out what happened to me. That's why I hide my true identity. Hindi ko ginamit ang Rivero at ginamit nalang ang nickname ko. And yes, RIVERO GROUP OF COMPANIES, is ours. And I'm letting Amber and her father manage it." I explain. Tumango tango naman ito.

"So, anong ipapagamit mong apelyido saakin?" Nakangusong tanong nito na ikinatawa ko.

"Of course Rivero, that's my real surname. Jaecee Saavedra-Rivero. Does it sounds good?" I asked. Ngumiti ito. Saka ako mas hinapit.

"Yes! My name really fits your surname. Bagay na bagay talaga tayo!" Sabi nito. Napatawa ako ng malakas.

"My gosh! You're so adorable. Iloveyou so much" I said while laughing.

"Iloveyou too jowa!" Mas lalo lang akong natawa sa tinuran niya. Kaya ang ginawa ko ay pinupog ko siya ng halik sa mukha. Tawa tuloy ito ng tawa.

"Sabi na nga ba kaya nawala ang dalawang 'to eh! Naglalandian na naman!"

Sabay kaming napalingon sa umistorbo sa amin. At nakita ang barkada maging ang dalawang bagong kasal na pare parehong naiiling.

"Hoy! Moment namin to! Mga mang aagaw kayo!" Sigaw ni Ria.

Tinawanan lang namin siya.

"Halika na nga! Mamaya nalang natin ituloy" sabi ko saka kumindat Kay Jaecee na ikinapula ng mukha nito.

Sabay sabay na kaming umalis ng nakangiti.

We have different stories of love. And every stories were different from one another. And this? This is our story, it turns up and down. Maybe, our story is crazy but I'm thankful that even with those craziness, we still end up together. And we learn a lot. How to forgive, forget, and how to love without hesitations, doubts and fears.

If I'll be given a chance to change our own story, I will not do it. Maybe our story is a bit hard but that's life. There are hardships. There are struggles. This is what we are, this is what we wanted it to be. I can call our story a bitter yet sweet. I will not change it, because this is ours because, THIS IS US.