2

6.4K 530 9
                                    

For Zawgyi

ဒီေန့လည္း အတန္းေရ႔ွကို ထံုးစံအတိုင္းေရာက္ေနျပန္ပါၿပီ...

အား သူအရမ္းစိတ္ရႈပ္တာပဲ ...

အဲ့ဒီလူကဘာလို႔ သူ႔ကို လာလာေတြ့ေနရတာလဲ ...

သူအဲ့လူကိုမသိဘူး ..

သိလည္းမသိခ်င္ပါဘူးေနာ္ .. ဒီတိုင္း ရုပ္ေလးေခ်ာၿပီး ၾကၫ့္ေကာင္းလို႔ ပါေနာ္ ....

အတန္းကလည္းဆင္းၿပီ ...

ဒီေန့ေအာင္ထြန္းက အူအတက္ေပါက္လို႔ ေဆးရံုေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းမလာႏိုင္ဘူး...

ေဝဇင္နဲ႔ေမႏွင္းကေတာ့ သူတို႔ဘာရက္ဆိုလား .... အဲ့ဒါေၾကာင့္မလာျပန္ဘူး ...

သူဒီေန့တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတယ္...

အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ေယာက္တည္း အဲ့လူေရ႔ွက ျဖတ္ေလ်ွာက္သြားရမွာေၾကာက္ေနတယ္ ....

အတန္းကလည္းလႊတ္ေနၿပီ ... ေနာက္ထပ္စာသင္မဲ့အခ်ိန္ေတြလည္းမရိွေတာ့ဘူး ..

သူက ဒီေန့ အိမ္ကလည္းလာႀကိဳမွာမဟုတ္တဲ့အျပင္ အတူတူျပန္ေနၾကသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းမပါေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း Bus ကားစီးျပန္ရမၫ့္ပံု....

အာ ... သူလန႔္လာၿပီ ...

မထူးဘူး ေျပးမယ္ ...

လူကုန္ခါနီး အခန္းကေန ေျပးထြက္လာေပမဲ့ ...

ကံကဆိုးတာလား ေကာင္းတာပဲလား ...

က်ားေရ႔ွေမွာက္ရက္လဲေတာ့တာပါပဲ ...

ၾကမ္းေပၚဖင္ထိုင္က်သြားတဲ့သူ႔ကို လာထူတဲ့ လက္ေနြးေနြးတစ္စံု...

" လာ ကိုယ့္လက္ကိုမွီၿပီး ထရပ္လိုက္ "

အဲ့ဒီလူဆြဲထူတာကလည္း အားမ်ားလိုက္တာ ..

သူဟာအဲ့ဒီလူရဲ့ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ဖားပ်ံေလးတစ္ေကာင္လို ကပ္လို႔ ....

" ရၿပီ ရၿပီ က်ေနာ့ကိုလႊတ္"

" လႊတ္ခ်လိုက္ရင္ နာသြားမွာေပါ့ ကိုယ္တြဲထားေပးမယ္ေလ "

" ဟင့္အင္း ရတယ္ "

" မရပါဘူး မယံုရင္ ေျခေထာက္ေထာက္ၾကၫ့္ "

အာ... ဟုတ္သားပဲ

သူေျခေထာက္ေထာက္ၾကၫ့္တာ တကယ္ကိုအဆင္မေျပဘူး ... အရမ္းနာတယ္ ...

သိပ္ခ်စ္လို႔ - သိပ်ချစ်လို့ ( Completed )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora