44

2.3K 231 2
                                    

For Zawgyi

ေဆးရံုကဆင္းတာျဖင့္ တစ္ပတ္ရိွၿပီ ... ေနာက္သံုးရက္ဆို ေက်ာင္းေတြလည္း ျပန္ဖြင့္ၿပီ .. ကိုကိုက အိမ္တြင္းပဲေအာင္းေနသည္ ... သူအခန္းထဲဝင္သြားတိုင္းလည္း တစ္ေယာက္တည္းစကားေျပာေနသည္ ...

" ကိုကိုထမင္းစားရေအာင္ "

" မစားဘူး "

မစားဘူးတစ္ခြန္းေျပာကာ သူ႔ကိုလွည့္ပင္မၾကည့္ ....

အခန္းထဲဝင္ဝင္ခ်င္းေအးစိမ့္သြားရကာ ျပတင္းေပါက္ေတြလည္းပိတ္ထားသည္ ..

သူ Aircon ခလုတ္လိုက္ရွာေပမဲ့ aircon က ပိတ္လ်က္သားႀကီး ...

မိုးတြင္းကအခုမွစတာေလ ... ဟုတ္တိပတ္တိေတာင္မိုးမရြာေသးပါဘူး ... ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေအးစိမ့္ေနတာပါလိမ့္ ...

ျပတင္းေပါက္ဆီ လွမ္းလိုက္တဲ့ လက္ေတြက ရိုက္ခ်ခံလိုက္ရတယ္ ... အရင္ကလည္း ခဏခဏ အရိုက္ခံရဖူးပါတယ္ ... ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္မနာပါဘူး ..

" ကိုကို ဘာလုပ္တာလဲ "

" မင္းကိုဘယ္သူကဖြင့္ခိုင္းလို႔လဲ "

ကိုကို႔ၾကည့္ရတာ ရန္လိုေနသလိုပဲ ...

" ကိုကို "

" မဖြင့္နဲ႔ "

" ဘာလို႔လဲ ဖြင့္မွ ေလေလးဘာေလးဝင္မွာေပါ့ "

" ၪီးေဝက မႀကိဳက္ဘူး "

" ကိုကို "

မျဖစ္ေတာ့ဘူး ... ကိုကိုတကယ္ပဲ လက္မခံႏိုင္ေသးတာလား ...

" ခဏခဏေခၚမေနနဲ႔  ၪီးေဝ အိပ္ေနတယ္ ... "

" ၪီးေဝမရိွေတာ့ဘူးေလ ၪီးေဝကေသၿပီေလကိုကိုရာ "

ရုတ္တရက္ ဆြဲေဆာင့္ခံရတာနဲ႔ အတူတူ သူ႔ကိုယ္လံုးက နံရံမွာ ကပ္သြားရသည္ ...

အိမ္တြင္းေအာင္းေနတာေတာင္ စိုးခန္႔က အားအင္တစ္စက္မွမေလ်ာ့သလိုပဲ ...

အစ္လာေသာ လည္ပင္းေၾကာင့္  ေသာ္ခန္႔အသက္ရႉမဝေတာ့ ...

" ငါ့ကိစၥေတြ ဝင္မပါနဲ႔လို႔ေျပာထားတယ္ေနာ္ ... "

" မဟုတ္ေသးဘူးေလ ကိုကို ... ကိုကိုဘာလို႔ေခါင္းမာေနတာလဲ.. ေခြးေပါက္ေလးက ေသၿပီေလဗ်ာ  "

သိပ္ခ်စ္လို႔ - သိပ်ချစ်လို့ ( Completed )Onde histórias criam vida. Descubra agora