Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Κουβαλιέμαι νυχτιάτικα μέχρι την ερημιά

Μετά από αυτό που είχα δει, είχα παγώσει στην θέση μου.

Εντάξει, δεν βλέπεις και κάθε μέρα έναν από τους πιο διάσημους ζονίτικους μύθους, και μάλιστα σε τέτοια μορφή!!!

Οι λεπτομέρειες, η υφή!!! Για κάτσε, τι λέω;

Λοιπόν μετά το όραμα ξαναβρέθηκα να αιωρούμαι στο σύμπαν.

Εμφανίστηκε ξανά η νεράιδα.

" Γιατί μου το έδειξες αυτό; " την ρώτησα προβληματισμένος.

" Δεν αργεί η στιγμή που η Ορινάρια η Κατακτίτρια θα ελευθερωθεί για να φέρει την αιώνια νύχτα" μου απάντησε μυστήρια.

" Τι σημαίνει αυτό;"

" Έλα στον Ναό των Κιμέιν, ενώσου μαζί μας, όλοι όταν μαζευόμαστε είμαστε πιο ισχυροί"!!!

Έτσι και εγώ ξύπνησα, και ναι εντάξει, δεν αποφάσισα και να φύγω αμέσως. Άσε που ήτανε μεσάνυχτα.

Το φεγγάρι έλαμπε σχεδόν γεμάτο στον έναστρο ουρανό.

  Δεν φανταζόμουν όταν ήμουν μικρός ότι μια θεά που είχε κάτι τόσο όμορφο στην κατοχή της και στο τέλος να γίνεται τόσο κακιά και μάλιστα διεφθαρμένη.

Πέρασα αρκετή ώρα να κοιτάζω το φεγγάρι μέχρι που το αποφάσισα.

  Δεν θα το έκανα για κανένα ναό, για καμιά θεότητα.

  Θα το έκανα για εμένα!!!

Έτσι λοιπόν μετά από λίγη ώρα είχα πακετάρει έναν δερμάτινο σάκο με κάποια ρούχα μου που να μην ήταν τόσο " βασιλικά" .

  Μαζί είχα πάρει την λεπίδα μου, τον αυλό και τέλος σε μια φάση απελπισίας πήρα και ένα αγαλματίδιο της Βένλια, της προστάτιδας θεάς μου.

  Είχα σκεφτεί ότι καλύτερα ήταν να μεταμορφωθώ στο δωμάτιο και να πετάξω έξω με την ησυχία μου.

Εδώ μάλλον μπερδευτήκατε οπότε αφήστε με να σας εξηγήσω περί τίνος πρόκειται.

Ένα ξωτικό που λέτε ζει 100. 000 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας το κάθε ξωτικό μαθαίνει να παίρνει την μορφή ενός ζώου.

Άντε το πολύ δύο.

Ε λοιπόν εγώ κατάφερα να μεταμορφώνομαι σε τρία ζώα.

Λογικά το κατάφερα λόγω της πνευματικής επαφής που έχω με την θεά Βένλια.

Το πρώτο ζώο που έμαθα αμέσως ήταν η λευκή τίγρης, που είναι το ιερό ζώο της θεάς.