Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Γνωρίζω έναν φίλο, αν και δεν θυμάμαι που τον έχω ξαναδεί

" Συγνώμη, είσαι καλά;", τον ρωτάω καθώς σηκώνομαι και του δίνω το χέρι μου.

" Ναι, μια χαρά, συγνώμη γι' αυτό" μου λέει καθώς τον βοηθάω να σηκωθεί.

" Σιγά ρε, δεν έγινε τίποτα, συμβαίνουν αυτά" μου λέει και μου δίνει το χέρι του για χειραψία.

" Κενάι Γκρινβέλντ, από το Βένλιαρ" μου συστήνεται.

" Νερ Νέβιελντ, από το Γκελβάκουα" του ανταποδίδω τη χειραψία.

" Θέλεις να πάμε μαζί στο μάθημα;", με ρωτάει.

" Ναι, κανένα πρόβλημα, θα ήταν ωραία λίγη παρέα" του λέω και όταν εκείνος πάει να απαντήσει πετάγεται ο Φλάφι, έξω φρενών.

" Μιας και λέτε για το μάθημα, μήπως να ξεκινούσαμε κιόλας;", λέει το πλασματάκι.

" Αμάν πια Φλάφι, 6 χιλιάδες σελήνια έχουν περάσει και ακόμα να ηρεμήσεις" του λέει το κιμέιν του Κενάι.

" Πάντα το ίδιο λες Πινγκουίντζι, αλλά δεν σε συμφέρει να αργείς σε αυτή την ζωή, αφού και ο δικός σου κάτοχος έχει επιλεγεί για την Εικοσάδα" του απαντά ο Φλάφι.

" Ωραία, τότε πάμε αν είναι, πριν αρχίσετε να τσακώνεστε" λέω γρήγορα πριν ο Πινγκουίντζι προλάβει να απαντήσει στον Φλάφι.

Καθώς προχωράμε με τους χάρτες των βραχιολιών για να πάμε στην αίθουσα που θα γινόταν η Επικοινωνία με τα Κιμέιν, θυμάμαι κάτι που είπε ο Φλάφι για τον Κενάι και γυρνάω να τον ρωτήσω.

" Ο Φλάφι πριν από λίγο είπε πως είσαι στην Εικοσάδα;" , τον ρωτάω.

" Ε ναι, όπως και εσύ, αφού έχεις το κιμέιν της Δημιουργίας" μου απαντά κάπως αμήχανα και εγώ προσπαθώ να θυμηθώ πρόσωπα από χθες το βράδυ.

Πράγματι, ο Κενάι ήταν εκεί μαζί μας, μαζί με εμένα, εκείνη την Έλενεν και τόσους άλλους.

Και δύο λεπτά αργότερα είχαμε φτάσει στο μάθημα, μόλις ένα λεπτό προτού αρχίσει.

Ήταν ένα κυκλικό ψηλοτάβανο δωμάτιο και μεγάλα παράθυρα με θέα τους κήπους.

Ύστερα από λίγο που είχαμε πάρει τις θέσεις μας, ανοίγει η δρύινη πόρτα και μπαίνει μια μεσήλικη νεράιδα, με ένα χελιδόνι να πετάει δίπλα της, πετάει πάνω από τα κεφάλια των μαθητευόμενων και προσγειώθηκε σε ένα σκαλιστό γραφείο με μια καρέκλα που έμοιαζε με δέντρο.

" Ο Ήλιος να σας φωτίζει χρυσά μου, εγώ είμαι Λιρίνζα Βέλντεν, η σοφός υπεύθυνη του στοιχείου της βλάστησης στον Ναό και θα σας μάθω πως να επικοινωνείτε με το κιμέιν σας".

" Τώρα θέλω όλοι να συζητήσετε και να συστηθείτε με το κιμέιν σας".

  Πέρασε ένα αρκετά ευχάριστο μάθημα, καθώς είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον Φλάφι, μιας που εγώ δεν είχα να του πω τίποτα, αφού γνώριζε τα πάντα για μένα ως κομμάτι της ψυχής μου.

Και μου εξήγησε τι έπρεπε να κάνω εγώ και η Έλενεν.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, τα κιμέιν είχαν σχηματιστεί όταν πρωτοσχηματίστηκαν και οι θνητοί.

Επίσης τον ρώτησα γιατί να μην έχουν και τα ζώα κιμέιν και μου είπε πως τα ζώα έχουν βγάλει από καιρό την προσωπικότητα τους και δεν έχουν ανάγκη ένα κιμέιν, σε αντίθεση με τους ανθρώπους και τα μαγικά πλάσματα, αν και οι άνθρωποι το ξεκλειδώνουν πιο δύσκολα απ' ότι τα μαγικά πλάσματα.

Μου μίλησε για τις δυνάμεις μου και για το περιδέραιο.

Μου είπε ότι το κάθε κιμέιν για υλική υπόσταση έχει ένα πετράδι, και το κάθε πετράδι είχε λαξευτεί ώστε να γίνει ένα αντικείμενο για να μπορούν αν μεταμορφώνονται αυτοί που έχουν ξεκλειδώσει τα κιμέιν τους.

Η ώρα πέρασε, και πήγαμε για διάλειμμα στους κήπους του Ναού.

Ήμαστε ο Κενάι, ο Φλάφι, ο Πινγκουίντζι και εγώ.

Η πρώτη μου μέρα ήταν αρκετά καλή, έκανα και έναν καινούριο φίλο!!!

Και ξωτικό μάλιστα!!!

Και τώρα νομίζω είναι η σειρά σου Μία, να πεις πως κατέληξες εδώ, γι' αυτό και εδώ τελειώνει το κεφάλαιο...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
Γεια σας, έχω ανεβάσει δύο κεφάλαια μαζί, και επειδή κάποιοι νομίζω είστε περίεργοι να διαβάσετε ποιά είναι αυτή η Μία βρε παιδί μου, ας δούμε!!!
Τα λέμε στο επόμενο!!!