Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Εξηγήσεις...και άλλες εξηγήσεις

Κενάι

Τι χαμπάρια;

Ναι έχετε να με ακούσετε ΠΟΛΥ καιρό, έχουν να μου δώσουν την αφήγηση κάτι αιώνες [ μην με κοιτάτε έτσι, την αλήθεια λέω]

Και σίγουρα δεν μπορεί παρά να έχετε σκάσει από περιέργεια για το τι στο καλό έγινε με τη Μία.

Οπότε πάω στο σημείο όπου σταμάτησε η Έλενεν.

***

" Σας έλειψα;"μας ρώτησε χαμογελώντας και εγώ με την Έλενεν τρέξαμε στην αγκαλιά της, και τράβηξα και τον Νερ απότομα [ μα ήσουν τελείως χαϊβάνι εκείνη την στιγμή, έπρεπε να σε τραβήξω, σταμάτα να με κοιτάς έτσι, και Ελ, βγάλε λίγο το σκασμό, γελάς που γελάς άγαρμπα, κάν' το τουλάχιστον χωρίς ήχο!].

" Ε, γιατί αγκαλιαζόμαστε είπαμε;"ρώτησε ο Νερ στο άκυρο που δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε ακόμα, έτσι διαλύσαμε την αγκαλιά και του εξηγήσαμε πως δηλητηριάστηκε και πως έπρεπε να βρούμε τρόπο θεραπείας, ενώ τελικά η Μία αναγκάστηκε να θυσιάσει τον εαυτό της για να σωθεί.

Ο Νερ γύρισε προς την Μία συγκινημένος και την αγκάλιασε, οι γοργόνες ξέρουν να κάνουν ωραίες αγκαλιές πάντως.

Όταν τραβήχτηκε ο Νερ ύστερα από λίγο από την αγκαλιά τους και οι τρεις  την κοιτούσαμε μέχρι που αποφάσισα να πάρω εγώ τον λόγο.

" Αλλά πως προέκυψε όλο... αυτό;" ρώτησα την Μία ενώ κοιτούσα ακόμα τα νέα της φτερά και τα κέρατα της.

Όλοι σωπάσαμε, την περιμέναμε να μας απαντήσει, την κοιτούσαμε ακόμα, αδυνατούσαμε ακόμα να συνηθίσουμε την νέα της εμφάνιση.

Εκείνη μάλλον είχε αγχωθεί μάλλον από τον τρόπο που την κοιτούσαμε, αλλά ύστερα από λίγο κατέβασε το κεφάλι της, και όταν το σήκωσε λίγο η έκφραση της ήταν...θα έλεγες ότι θυμόταν κάτι με αγάπη.

Έτσι, μετά από λίγο, πήρε μια ανάσα και ξεκίνησε.

" Δεν είμαι άνθρωπος, ποτέ δεν ήμουν", πήρε ακόμα μια ανάσα, σαν να ακολουθούσε κάτι μεγάλο προς επεξήγηση, "πριν από δεκάξι χρόνια...ε σελήνια θέλω να πω, ένα μωρό γεννήθηκε στην ήπειρο της Ζόνης των Σκιών, εγώ δηλαδή, όμως οι γονείς μου, οι πραγματικοί μου γονείς, ήξεραν τι θα μου συνέβαινε όταν πλησίαζα την ενηλικίωση, όπως όλα τα κορίτσια θα προσφερόμουν στον Ραΐντο για να συμμετάσχω στις τελετές του για την Ορινάρια, προσπαθώντας να την καλέσουμε, όσο η δύναμη του Ινάρ θα έλιωνε τα κορμιά μας" είπε με φρίκη και συνέχισε ενώ εμείς την παρακολουθούσαμε εκστασιασμένοι "Οι γονείς μου δεν ήθελαν να έχω αυτή τη μοίρα, και όντας από θρησκευόμενες οικογένειες παρακάλεσαν μία από τις ενσαρκώσεις της Οριτζέν που στους παλιούς καιρούς ήταν η προστάτιδα εκείνου του βασιλείου, την Σαϊτζέν  την δράκαινα, να με κρατήσει ασφαλή και μακριά από 'κει" είπε και σαν να σκοτείνιασε το βλέμμα της από τις μνήμες των γονιών της αλλά και της πατρίδας της, συνέχισε" Παραδόξως, η θεά ανταποκρίθηκε στην ικεσία τους και με έκρυψε σε έναν διαφορετικό κόσμο, αυτόν τον κόσμο, όμως πρώτα, για να μείνω ασφαλής, με έδεσε με ένα ξόρκι που έκρυψε την πραγματική μου φύση και με άφησε μια νύχτα σε μία παραλία, και για να είναι σίγουρη συνέδεσε το θεϊκό της σύμβολο, το Πράσινο Φεγγάρι, για να μπορεί να με προσέχει αλλά και να μπορώ ανεπαίσθητα να αμύνομαι απέναντι σε τέρατα, αλλά και να γινόμαι απαρατήρητη από αυτά, κι έτσι κάπως καταλήγουμε εδώ που είμαστε" ολοκλήρωσε ελαφρώς λαχανιασμένη και γύρισε προς εμάς έτοιμη να πει κάτι αλλά...