Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Ανήθικες σκέψεις στο τρένο

}♦Μία♦{

  Είχαμε ξεκινήσει για τον πρώτο κρυπτοκρύσταλλο με την βοήθεια της πυξίδας.

Μπορεί να φαινόταν σαν ένα κοινό κοχύλι από αυτά που βρίσκεις στην παραλία όταν κάνεις την βόλτα σου, αλλά από την εσωτερική του μεριά υπάρχει ένας κύκλος χαραγμένος με τέσσερις τέλειες για τα σημεία του ορίζοντα και ένα μπλε φωτάκι, σαν τέλεια που δείχνει προς μία κατεύθυνση.

Εκεί πηγαίνουμε.

Για να πω την αλήθεια όταν την κοιτούσα μπερδευόμουνα, αλλά απ' ό,τι φαίνεται ο Νερ μπορούσε κάπως και έβγαζε άκρη.

Τελικά το μέρος όπου είχαμε ξεβραστεί ήταν το Μαλιμπού στο Λος Άντζελες, αλλά βέβαια στην αρχή δεν το πίστεψα, δεν υπήρχε ψυχή.

Και μετά τα παιδιά μου εξήγησαν πως μάλλον η Ακουάτα κάπως τους είχε παροτρύνει να φύγουν όλοι από την παραλία.

" Γι' αυτό μάλλον έφυγε τόσο νωρίς" είχε πει η Έλενεν.

" Τι εννοείς, οι θεοί δεν υποτίθεται πως είναι πανίσχυροι και τα λοιπά και τα λοιπά;"ρώτησα εγώ εκείνη την στιγμή.

" Παλιά έτσι ήταν, αλλά για να καταφέρει ότι κατάφερε ο Ραΐντο δεν πήγε απλώς και κατέκτησε εκείνες τις περιοχές με τον αέρα του, με έναν τρόπο κατάφερε και απέκλεισε τους θεούς με την φυσική τους μορφή στον Πνευματικό Κόσμο".

" Και τότε πως ήρθε η Ακουάτα;"

Ε μα ας αποφασίσουν, μπορούν να έρχονται οι θεοί ή όχι;

Τον λόγο πήρε ο Νερ.

" Οι θεοί είναι πανίσχυρα όντα, και φυλάκισε την φυσική τους μορφή, όχι όμως και το άλλο τους κομμάτι, ένας θεός μπορεί αν θέλει να βρίσκεται σε πολλά μέρη ταυτόχρονα προβάλλοντας τον εαυτό του κοντά στην ιδιότητα του ή κάπου κοντά σε κάποιον εκπρόσωπο του αν έχει".

" Δηλαδή η Ακουάτα μπορούσε να προβάλλει ένα της κομμάτι γιατί ήτανε στον ωκεανό και ήσουνα εσύ κοντά;"τον ρώτησα.

Το σκέφτηκε για λίγο και μετά ξαναμίλησε.

" Ναι, υποθέτω".

" Και γιατί δεν μπόρεσε να μείνει περισσότερο;"

Και εδώ πετάχτηκε ο Κενάι, που όποτε του κατεβαίνει απαντάει αυτός ο τύπος.

" Το ξόρκι του Ραΐντο, αν και από θνητό, εξασθενεί τους θεούς, ακόμα κι αν είναι απλές προβολές, και η Ακουάτα είχε χρησιμοποιήσει προφανώς αρκετή ενέργεια για να διώξει τον κόσμο, για να μπορέσει να προβάλλεται και να μας δώσει την πυξίδα" μου απάντησε.

Αχ αυτά τα χείλη του, τόσο ωραία, τόσο καλοσχηματισμένα...

Όχι όχι όχι, πρέπει να συγκεντρωθείς, να μην τον σκέφτεσαι να... Αχ μου ήρθε πάλι!!!

Τέλος πάντων, αφού εγώ πάλευα για λίγο με τον εαυτό μου, μετά συγκεντρώθηκα και ο Νερ είπε νοτιοδυτικά.

Αφού ήμασταν στο Λος Άντζελες μας συνέφερε να πάρουμε τρένο για το Λας Βέγκας και από κει στο Φοίνιξ.

Πάλι καλά που είχα προνοήσει να πάρω τα χρήματα που είχα για όταν θα βγαίναμε μετά το σχολείο να το κάψουμε, βέβαια αυτό δεν συνέβη ποτέ και έτσι τα λεφτά μου έμειναν.

Αρχίζω και μου θυμίζω τώρα που το σκέφτομαι τον Πέρσι Τζάκσον, με όλα αυτά που πρέπει να κάνει όλα αυτά που βασίζονται σε αυτόν.

Όσο τα σκεφτόμουν αυτά καθόμουν σε μια θέση του τρένου με προορισμό το Λας Βέγκας.

Σιγά σιγά τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν, και όνειρα γλυκά...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Γεια σας, τι μου κάνετε; Ε βρε κουτά; Δεν το περιμένατε να ξανανεβάσω τόσο σύντομα ε; Για να σας πω την αλήθεια κι εμένα σαν ψέμα μου φαίνεται, νομίζω κι αυτό το κεφάλαιο είναι όχι ακριβώς συναρπαστικό, πάντως μαθαίνουμε πράγματα για τους θεούς και τον Ραΐντο.

Εσείς πώς νομίζετε ότι κατάφερε ο Ραΐντο να κάνει αυτό το ξόρκι;

Ή μάλλον με ποιον συνεργάστηκε για να το κάνει;

Θα το μάθουμε κι αυτό κάποια στιγμή, ελπίζω να συνεχίσω να ανεβάζω κάθε μέρα από ένα κεφάλαιο έστω και μικρό, αλλά ναι, δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, μέχρι τότε...

Τα λέμε...