Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Μπλε και πράσινο

Πραγματικά αυτός ο εφιάλτης ήταν το κάτι άλλο.

Τόσο ζωντανός.

Και το πουλί, ο δράκος, η γυναίκα, τι να σημαίνουν.

Όκεϊ, το παραδέχομαι ότι από τότε που έκλεισα τα δεκαπέντε έβλεπα όλο και πιο παράξενα όνειρα.

Μα ποτέ τόσο τρομακτικά και ζωντανά.

Είχα τιναχτεί από τον ύπνο μου.

Ήταν χαράματα.

Και από το παράθυρο μου που κοίταζε στην δύση κοίταζα το γεμάτο φεγγάρι που έλαμπε ακόμα, αν και ολοένα πιο άχνα, μιας και φρόντιζε να το επισκειάζει ο Ήλιος.

Για μια στιγμή μόνο είδα το φεγγάρι να έχει πράσινο χρώμα.

Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου για να δω πιο καλά.

Δεν ήταν πράσινο, ήταν μια χαρά κανονικό.

Πάει, θα αποτρελαθώ τελείως.

Πάω στο μπάνιο, ανοίγω το ντουλάπι και παίρνω την οδοντόβουρτσα μου και την οδοντόκρεμα.

Ξεκινάω να πλένω τα δόντια μου καθώς κοιτάζομαι στον καθρέφτη.

Παρατηρώ το πρόσωπο μου, γλυκοκάστανες μπούκλες, χλωμό δέρμα, ακτινοβόλα πράσινα μάτια.

Όπα όπα όπα.

Τα μάτια μου εμένα δεν ήταν ποτέ πράσινα, ήταν μελί.

Μα τι έχω πάθει και τα βλέπω όλα πράσινα;

Πριν το καταλάβω, αυτό το πράσινο απλώνεται και στα μαλλιά μου, σαν ανταύγειες, ενώ μία γίνεται ασημένια με πράσινο γκλίτερ από πάνω.

Τώρα τι να πω;

Ή έχω παραισθήσεις ή με επέλεξαν για να γίνω Green Lantern.

Θα προτιμούσα το πρώτο, που να τρέχω και στο διάστημα τώρα, αφήστε πολύ κίνηση.

Α δεν είμαι καλά!!!

Έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ακτινοβόλα πράσινα σημάδια σε όλο μου το σώμα.

Όταν όμως πάνε να εξαπλωθούν στο στήθος μου, γύρω από την καρδιά μου, τσιρίζω:" ΣΤΑΜΑΤΑΑΑ"

Και σαν από θαύμα, τα σημάδια τρεμόσβησαν και εξαφανίστηκαν, οι τούφες που ήταν σαν ακτινοβόλα λαχανικά πήραν σιγά σιγά το φυσικό τους χρώμα και τα μάτια μου, τα μάτια μου ξέβαψαν αυτό το πράσινο και έμεινε το μέλι τους χρώμα.

Έπλυνα το στόμα μου από τους αφρούς και πήγα στο δωμάτιο μου.

Δεν ήξερα τι να κάνω.