Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Μειωμένη απόσταση, εγκεκριμένη για αποστολές δράσης

Μία

Πραγματικά ήταν μια εντελώς αναπάντεχη εξέλιξη, και εκεί που είχα αποδεχτεί ότι δεν επρόκειτο να βρίσκαμε την χαμένη ήπειρο, πόσο μάλλον την Καμιενέφ.

Και τσουπ από το πουθενά ξέραμε τι να κάνουμε.

Ο Νερ κράτησε την πυξίδα ακριβώς μπροστά από τον αστερισμό της Θέτις.

Το φως της πυξίδας επανήλθε, και εξαπέλυσε δύο φωτεινούς πίδακες σε δύο βράχους που βρίσκονταν εκεί όπου η θάλασσα με την άμμο ενώνονταν.

Οι βράχοι αυτοί απορρόφησαν το φως αυτό, και με το ίδιο γαλάζιο φωτεινό χρώμα άρχισε να δημιουργείται από αυτούς κάτι σαν γέφυρα, η οποία πήγε πολύ πέρα, πέρασε στα ανοιχτά, και χάθηκε από στον ορίζοντα το τέλος της.

Ήταν ξεκάθαρο πλέον.

Η τύχη μας είχε δείξει τον δρόμο που έπρεπε να πάρουμε για να φτάσουμε στον προορισμό μας, σε αυτήν την χαμένη και ξεχασμένη ήπειρο, που συναντούσες πλέον μόνο στους θρύλους.

" Θα μας πάρει ώρες για να περπατήσουμε όλο αυτό, βγαίνει μέχρι τα ανοιχτά" μας είπε ο Νερ, ο οποίος ακόμα καλοκοιτούσε αυτήν την φωτεινή γέφυρα πάνω από τα κυματάκια της νυχτερινής θάλασσας.

" Ναι αλλά δεν μπορούμε αλλιώς" είπε η Έλενεν και προχώρησε μπροστά.

  Εμείς, αν και δεν ενεργηθήκαμε αμέσως ανεβήκαμε στην γέφυρα και ξεκινήσαμε να περπατάμε.

Μα ήταν πολύ παράξενο.

Είχαμε περπατήσει μόλις πέντε λεπτά και ήδη είχαμε φτάσει στο τέλος της γέφυρας, μπροστά από άλλους δύο βράχους.

Και ναι, εννοούσα... εκεί που φαντάζεστε.

Η χαμένη ήπειρος.

" Μα...πως;"τους κοίταξα και εκείνοι αν και το ίδιο σαστισμένοι, μετά από λίγο ο Νερ μας έδωσε την απάντηση.

" Νομίζω ότι η γέφυρα πρέπει να είναι κάποιου είδους πύλης που όμως αντί να είναι φορητή απλά μειώνει κατά μεγάλο βαθμό την απόσταση" μας εξήγησε ο Νερ, αν και δεν νομίζω να είχαμε περάσει κάποια πύλη, έχω περάσει κάνα δυο στην ζωή μου και αυτή εδώ η γεφυρούλα δεν με είχε κάνει ούτε να κουραστώ, ούτε να πέσω ή να θέλω να βγάλω το περιεχόμενο του στομάχου μου.

" Και τώρα πως θα βρούμε που είναι η Κρύπτη της Καμιενέφ;"ρώτησε ο Κενάι τον Νερ και εκείνος του έκανε νόημα να περιμένει, και κοίταξε ξανά την πυξίδα.