Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Όταν βρίσκεις τα φίδια

Νερ

Ήμουν και επίσημα ο πιο γκαντέμης ελαφογοργόνος που είχε γεννηθεί σε όλην την ωκεάνια πλάση!!!

Πραγματικά τώρα, δεν μας έφταναν τα προβλήματα που είχαμε, μας εμφανίστηκε και ο Ρίντιεν!

Που κατά τύχη πάντα είναι ο άσπονδος εχθρός μας!

Δηλαδή πόσο καλύτερα μπορούσε να πάει αυτή η ρημάδα η αποστολή;

Η Έλενεν γρήγορα έλεγξε τη σκιά ενός κτιρίου και σκέπασε τον Ρίντιεν γύρω από σκοτάδι, έτσι δεν μπορούσε να μας δει για λίγο.

Πήραμε φόρα και ορμήσαμε λέγοντας ο καθένας το δικό του σύνθημα για μεταμόρφωση, μόνο που είχαμε ένα πρόβλημα.

Μάλλον δεν το ένιωθα τόσο πολύ, οπότε δεν μεταμορφώθηκα όπως οι άλλοι, όσες φορές κι αν το είπα, δεν έπιασε.

Και βέβαια εκείνος έπρεπε να έρθει να επιτεθεί κατευθείαν πάνω μου!

Γιατί δεν μου έφταναν τα προβλήματα που είχα, είχαμε κι αυτόν τώρα!

Εγώ ακόμα έκανα απελπισμένες προσπάθειες για μεταμόρφωση όσο πάλευα και προσπαθούσα να αποφύγω τα χτυπήματα του Ρίντιεν.

" Δεν είσαι και τόσο δυνατός τώρα έτσι" μου ψιθύρισε πριν με ρίξει κάτω.

Συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν απλώς πόνος, με είχε χτυπήσει με το δηλητήριο του.

" Σου το είχα πει ότι αυτή η στιγμή θα ερχόταν, που οι φωστήρες οι σοφοί δεν θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν και θα έπρεπε να με αντιμετωπίσεις, όμως βέβαια δεν μπόρεσες, εδώ καλά καλά δεν μπορούσες να μεταμορφωθείς, αλλά τι να πεις, ποτέ δεν μπορούσες να..."

Εδώ νομίζω είχα δει την Έλενεν να προσγειώνεται πάνω του και να τον γρονθοκοπάει με όλη της τη δύναμη.

Νομίζω ήρθαν και ο Κενάι με τη Μία...

Δεν θυμάμαι ακριβώς, το δηλητήριο ήδη μου είχε κάνει ζημιά.

Καλύτερα να το πεις εσύ αυτό...

Έλενεν

Ναι, είμαι και πάλι κοντά σας αγάπες, πάει καιρός από τότε που έκανα αφήγηση, αλλά τέλος πάντων, εγώ όντως έπεσα μανιασμένη πάνω σε αυτόν τον μ . . . . α και τον άρχισα στο ξύλο.

Τον χτυπούσα ενώ τον είχα ακινητοποιήσει ώσπου του πήρα το πετράδι και τον ξεμεταμόρφωσα.

" Τι. Του. ΕΚΑΝΕΣ;" Ξεκίνησα εγώ σιγά αλλά ούρλιαξα με οργή, κάνοντας για κάποιο λόγο να ραγίσει ελαφρά το έδαφος από κάτω μου.